بررسی رابطه مدیریت زمان و میزان فرسودگی شغلی در بین کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی منطقه 12

Abstract

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی رابطه مدیریت زمان و میزان فرسودگی شغلی در بین کارکنان مشغول به خدمت در واحدهای دانشگاهی منطقه 12 دانشگاه آزاد اسلامی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه کارکنان شاغل دانشگاه آزاد اسلامی منطقه 12 است که شامل 4385 نفر تعداد 578 نفر با بهره گیری از فرمول کوکران انتخاب شدند. جهت دسترسی به واحدهای نمونه (کارکنان دانشگاه) از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای و نمونه گیری تصادفی بهره گرفته شده است. ابزار جمع آوری داده های پژوهش، پرسشنامه بود. بدین منظور از روش توصیفی- همبستگی و همچنین از روش اسنادی و کتابخانه ای بهره گرفته شده است. در پژوهش توصیفی، برای گردآوری اطلاعات و داده های اولیه از پرسشنامه استاندارد شده؛ و در بخش اسنادی به مطالعه و بررسی پژوهش های پیشین و جمع آوری مطالب مرتبط با مطالعه پرداخته شده است. اطلاعات توسط نرم افزار آماریSPSS 15 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و با توجه به سطح سنجش متغیرهای مورد بررسی در آمار توصیفی از جداول، درصد فراوانی نسبی، میانگین و انحراف معیار و در آمار استنباطی از آزمون های آماری رگرسیون ساده، چند متغیره بهره گرفته شده است. مهم ترین نتایج پژوهش به شرح زیر است: نقطه نظرات نمونه مورد بررسی نسبت به وجود فرسودگی شغلی در بین کارکنان دانشگاه آزاد تقریباً در سطح متوسط بوده است. نسبت به وجود مدیریت زمان کمی بیش از سطح متوسط بوده است. به علاوه بین مدیریت زمان و فرسوگی شغلی رابطه وجود دارد. بین ابعاد مدیریت زمان و فرسودگی شغلی رابطه وجود دارد و همچنین بین ابعاد فرسودگی شغلی و مدیریت زمان رابطه مشاهده شده است.