بررسی رابطه بین رهبری اصیل و جو سازمانی (ملاحظه گری - نفوذوپویایی) در دو دانشگاه اصفهان و دانشگاه هرات

Abstract

هدف پژوهش حاضر بررسی و مقایسه رابطه بین رهبری اصیل و جوسازمانی (ملاحظه گری-نفوذوپویایی) در دو دانشگاه اصفهان و دانشگاه هرات بود. روش تحقیق توصیفی، از نوع همبستگی می باشد و جامعه آماری این پژوهش را کلیه کارکنان اداری دو دانشگاه اصفهان و دانشگاه هرات در سال 1394 تشکیل دادند. حجم نمونه بر اساس جدول کرجسی و مورگان (1970) به تعداد 530 محاسبه شد. برای جمع‌آوری اطلاعات از دو پرسشنامه رهبری اصیل اوولیو و همکاران (2007) و پرسشنامه جوسازمانی هالپین و کرافت (1963) استفاده شد. داده‌ها در دو سطح توصیفی و استنباطی و با استفاده از آماره‌های میانگین، انحراف معیار، همبستگی پیرسون، آزمون T تک نمونه، آزمون T مستقل و تحلیل رگرسیون مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت و این داده‌ها با نرم‌افزار SPSS13 تحلیل شدند. نتایج حاصل از تحلیل داده‌ها نشان داد میانگین نمرات حاصل از پرسشنامه‌های رهبری اصیل و جوسازمانی (ملاحظه گری - نفوذ و پویایی) در هر دو دانشگاه در حد متوسط به بالابود. نتایج آزمون T مستقل حاکی از آن بود که بین دو دانشگاه اصفهان و هرات ازنظر اعمال رهبری اصیل و جوسازمانی تفاوت معناداری وجود دارد (P=0/00). علاوه بر آن بین رهبری اصیل و جوسازمانی (ملاحظه گری - نفوذ و پویایی) رابطه معنادار و مثبتی مشاهده شد (P=0/00)؛ و در هر دو دانشگاه جوسازمانی، بیشترین همبستگی را با مؤلفه‌های رهبری اصیل را به ترتیب با شفافیت رابطه‌ای، اخلاق‌مداری، پردازش متوازن و خودآگاهی داشت. ضمناً تحلیل رگرسیون داده‌ها حاکی از آن بود که رهبری اصیل تغییرات مربوط به جوسازمانی را پیش‌بینی می‌نماید و در بین مؤلفه‌های رهبری اصیل به ترتیب شفافیت رابطه‌ای، اخلاق‌مداری و خودآگاهی بیشترین توانایی در پیش‌بینی تغییرات مربوط به جوسازمانی را داشته‌اند و مؤلفه پردازش متوازن قابلیت پیش‌بینی و تبیین تغییرات جوسازمانی را نداشته است