تاثیر اجرای استراتژی افزایش ترانزیت از طریق بندر چابهار بر توسعه محلی

Abstract

موقعیت منحصر به فرد استراتژیک جمهوری اسلامی ابران و به خصوص بندر چابهار در منطقه و نیز موقعیت برجسته جغرافیایی آن در کریدور حمل و نقل شمال – جنوب و مناسب بودن این مسیر ترانزیتی جهت برقراری ارتباطات و مناسبات داخلی و منطقه‌ای در آسیا به ویژه مسیر جاده‌ای ایران به آسیای میانه از مزایا و ظرفیت‌های حمل و نقل و ترانزیت کشور به حساب آمده و بهره‌برداری و استفاده مطلوب از آنها، بی‌شک افق‌های جدیدی را برای صنعت حمل و نقل وتوسعه اقتصادی کشور خواهد گشود . لذا در این پژوهش سعی شده تا با استفاده از بررسی نقاط قوت، ضعف، فرصت ها و تهدیدهای بندر چابهار در امر ترانزیت کالا، استراتژی های مناسبی جهت توسعه ترانزیت ازاین بندر که منجر به توسعه اقتصادی منطقه ودر نهایت کشور خواهد شد اتخاذ شود. در ضمن با توجه به مزیت دریایی بندر چابهار نسبت به سایر شیوه‌های حمل و نقل کوشش شده است تا این بخش مورد بررسی بیشتری واقع شود. روش تحقیق پرسشنامه‌ای است که با استفاده از روش طیف لیکرت تنظیم شده است. جامعه آماری را تمامی صاحب‌نظران و دست‌اندرکاران ترانزیت کالا در دانشگاه ها، سازمان حمل و نقل، سازمان بنادر و دریانوردی، شرکت کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران گمرک وسازمان منطقه آزاد و فرمانداری و شرکت‌های تابعه درسطح شهرستان چابهار و بعضی شعبه‌های استانی و مرکز تشکیل می‌دهند. از نتایج این پژوهش، افزایش سرمایه‌گذاری، استفاده از موقعیت ژیوپلوتیک کشور و بندر چابهار، پرورش منابع انسانی متخصص و عضویت در تشکل‌های بین منطقه‌ای و توجه به بخش خصوصی و اصل44 قانون اساسی می‌باشد