بررسی عدم قطعیت مدل‌‌ها و سناریوهای تغییراقلیم در برآورد دما، بارش و تبخیر و تعرق منطقه نیشابور

Abstract

<strong>تغییراقلیم نه تنها باعث افزایش دما می‌‌شود بلکه با تغییر در چرخه بارش جهانی منجر به تغییرات زمانی و مکانی الگوهای بارش می‌‌شود. در این تحقیق تاثیر پدیده تغییراقلیم بر دما، بارش و تبخیر و تعرق منطقه نیشابور را با درنظرگرفتن عدم قطعیت مدل‌‌های AOGCM و سناریوهای انتشار در دوره 2099-2080 بررسی شد. بدین منظور در ابتدا مقادیر دمای کمینه، دمای بیشینه و بارش 10 مدل AOGCM تحت سناریوهای A2 و B1 در دوره آتی و دوره پایه (2011-1992) تهیه شده و سپس توسط مدل LARS-WG کوچک مقیاس شدند. تبخیر و تعرق مرجع نیز به روش فائو پنمن مانتیث برای مدل‌‌ها و سناریوهای تغییراقلیم محاسبه شد. نتایج نشان‌‌دهنده افزایش دما و تبخیر و تعرق در ماه‌‌های گرم و کاهش بارش در ماه‌‌های سرد است. سپس قطعیت ماهانه پارامترهای دمای کمینه، دمای بیشینه، بارش و تبخیر و تعرق بررسی شد.دما و تبخیر و تعرق در ماه‌‌های گرم و بارش در ماه‌‌های سرد دارای قطعیت کمتری نسبت به بقیه ماه‌‌ها خواهد بود. همچنین نتایج عدم قطعیت مدل‌‌ها و سناریوهای انتشار در برآورد پارامترها نشان داد، مدل‌‌های NCARPCM و HADCM3 در برآورد دمای کمینه و بیشینه و مدل هایCGCM3T47 و GFDLCM2 در برآورد بارش به‌‌ترتیب دارای بهترین و کمترین قطعیت برای دو سناریو می‌‌باشند. عدم قطعیت مدل‌‌های AOGCM در برآورد تبخیر و تعرق مرجع نیز مشخص می‌‌کند که بیشترین قطعیت در تخمین تبخیر و تعرق مرجع برای هر دو سناریو در نتایج مدل GISS-ER مشاهده شد. همچنین سناریو A2عملکرد بهتری نسبت به سناریو B1 در تخمین تبخیر و تعرق در منطقه مورد مطالعه دارد.</strong>