تخمین تابع مصرف بخش خصوصی در اقتصاد ایران

Abstract

<strong>این مطالعه تابع مصرف بخش خصوصی </strong><strong>را </strong><strong>با هدف استخراج میل نهایی به مصرف بلندمدت و کوتاه‌مدت این بخش از درآمد قابل تصرف، تخمین می‌زند. در این مقاله از اطلاعات سالانه دوره زمانی 82-1338 و از روش خود توضیح برداری با وقفه‌های گسترده <em>(</em></strong><strong><em>ARDL</em></strong><strong><em>)</em></strong><strong> برای تخمین مدل استفاده شده است.</strong> <strong>نتایج نشان می‌دهد میل نهایی به مصرف بلندمدت و کوتاه‌مدت بخش خصوصی از درآمد قابل تصرف، به‌ترتیب برابر با 49/0 و 37/0 است؛ بدان معنا که یک‌واحد افزایش در درآمد قابل تصرف با فرض ثبات سایر شرایط منجر به افزایش هزینه‌های مصرفی بخش خصوصی به میزان 37/0 واحد در کوتاه‌مدت و 49/0 واحد در بلندمدت می‌شود. از سویی حجم نقدینگی واقعی به میزان 1/0 (به‌عنوان جانشینی برای ثروت حقیقی جامعه) دارای اثر مثبت و معناداری بر روی هزینه‌های مصرفی بخش خصوصی است.</strong> <strong> </strong>