گسترش جریانهای تجاری و تأثیر آن بر همگرایی درآمدی میان ایران و کشورهای خاورمیانه

Abstract

<strong>هدف این</strong><strong> مطالعه بررسی تأثیر تشکیل یک پیمان تجاری منطقه­ای شامل ایران و کشورهای خاورمیانه برگسترش روابط تجاری وهمگرایی درآمدی این کشورها است. </strong><strong>بدین منظور از یک مدل جاذبه تجاری که امکان برآورد جریانهای تجاری دو جانبه را با بکارگیری عوامل تأثیرگذار اقتصادی و غیراقتصادی هر جفت شریک تجاری؛ از قبیل ویژگیهای ساختار اقتصادی، سطوح روابط سیاسی و مراودات فرهنگی، دین، خط و زبان، شاخص توسعه انسانی،</strong> <strong> فاصله جغرافیایی و همچنین عامل یکپارچگی کشورهای مورد نظر در قالب یک اتحادیه منطقه­ای را فراهم می</strong>­<strong>آورد، استفاده شده است. از آنجایی که در این مطالعه از داده­های اقتصادی دوازده کشور شریک تجاری ایران<strong>[1]</strong> در دوره زمانی</strong> <strong>1993</strong><strong>تا </strong><strong>2003 استفاده شده است، برآورد مدل به روش داده­های تابلویی صورت</strong>­<strong>گرفته­است. نتایج برآوردی نشان می­دهند که یکپارچگی اقتصادی در بین کشورهای مورد بررسی می­تواند حجم جریانهای تجاری دوجانبه آنها را افزایش دهد، </strong><strong>اما همگرایی درآمدی میان آنها را به دنبال ندارد.</strong> <br clear="all" />

[1]. امارات متحده عربی، اردن، بحرین، ترکیه، عربستان، کویت، عمان، سوریه، لبنان، مصر، قبرس، یمن.