مطالعه آزمایشگاهی استحصال اورانیم از آب دریا: 1- اصلاح سطح میکروالیاف توخالی پلی‌پروپیلنی و پلی‌اتیلنی از طریق پیوندزنی گروه‌های عاملی توسط تابش باریکه‌های الکترونی

Abstract

طبق گزارش­ مراکز پژوهشی معتبر دنیا، منابع زمینی استحصال اورانیم رو به زوال است و برای جلوگیری از بحران انرژی پس از اتمام این منابع، پژوهش در مورد گزینه­‌های جای­گزین امری ضروری و اجتناب‌­ناپذیر است. آب دریا با داشتن اورانیم به میزان حدود 1000 برابر منابع زمینی یکی از جدی­ترین این گزینه‌­هاست. در این کار پژوهشی ابتدا با استفاده از روش پیش­‌پرتودهی باریکه‌­های الکترونی توسط شتاب‌­دهنده­ی رودوترون، رادیکال‌­های آزاد بر روی میکروالیاف توخالی پلی­‌اتیلن و پلی­‌پروپیلن در دمای بسیار پایین ایجاد شد و سپس مونومرهای آکریلونیتریل و متاکریلیک اسید روی سطح این الیاف پیوند زده شد. برای بررسی اثر حلال و غلظت، محلول‌­های پیوندزنی با غلظت‌­های مختلف با استفاده از دو حلال DMSO و DMF تهیه شد و میکروالیاف توخالی بلافاصله پس از پرتودهی در این محلول‌­ها قرار گرفتند. بهترین درصد پیوندزنی %90 و مربوط به میکروالیاف توخالی پلی‌پروپیلنی و نسبت مونومر به حلال 60 به 40 بود. گروه‌­های نیتریل بعد از این پیوندزنی به وسیله‌­ی محلول هیدروکسیل آمین %10 در طی 72 ساعت در دمای ^˚C80 به گروه­‌های عاملی آمیدوکسیم تبدیل شد که در جذب یون­‌های اورانیل بسیار مؤثر عمل می‌­کنند. میزان این تبدیل با روش وزن­‌سنجی حدود %80 تعیین شد. مراحل پیوندزنی و احیای آمیدوکسیمی توسط طیف‌­بینی مادون قرمز و مورفولوژی سطحی الیاف به وسیله­ تصاویر SEM مورد بررسی قرار گرفت.