بررسی توزیع شعاعی دز و دز تجمعی رادیوداروهای مورد استفاده در تسکین درد متاستاز استخوان

Abstract

سرطانی که در اندامی مانند پروستات یا سینه شروع شده و سپس در استخوان‌ها پخش می‌شود، منجر به متاستاز استخوان می‌شود و درمان آن از بزرگ‌ترین چالش‌های پیش روی علوم پزشکی هسته‌ای است. استفاده از رادیوداروها، امید به درمان یا دست کم تسکین درد متاستاز استخوان را افزایش داده است. هدف از این پژوهش مقایسه‌ی توزیع شعاعی دز و دز تجمعی رادیونوکلیدهای ساماریم-153، هولمیم-166 و لوتسیم-177 و هم‌چنین بررسی عوارض جانبی (دز دریافتی توسط مغز استخوان) ناشی از ذرات پرانرژی بر بافت‌های غیرهدف بود. با استفاده از کد MCNPX مدلی برای محاسبه‌ی دز جذبی در فانتوم استخوان طراحی شد. نتایج نشان داد که بیش‌ترین دز جذبی حاصل از ذرات بتا مربوط به هولمیم-166 و کم‌ترین آن مربوط به لوتسیم-177 است. هم‌چنین تابش‌های گامای ساماریم-153 بیش‌ترین دز جذبی در استخوان و محیط اطراف آن را ایجاد می‌کنند. بنابراین هولمیم-166 برای درمان تومورهای حجیم و لوتسیم-177 برای تومورهای کوچک‌تر مناسب‌تر خواهند بود.<br />ساماریم-153 به خاطر دارا بودن پرتو با انرژی متوسط، برای بیش‌تر تومورها از نظر اندازه مناسب خواهد بود. <br />