اثر تنش شوری بر برخی خصوصیات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی در گیاه گشنیز (Coriandrum sativum L.)

Abstract

این تحقیق به منظور بررسی واکنش گیاه دارویی گشنیز به تنش شوری در مراحل جوانه¬زنی و رشد رویشی، در قالب آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. سطوح تنش شوری مورد استفاده توسط کلرید سدیم در پنج سطح 0 (شاهد)، 25، 50، 75 و 100 میلی¬مولار تهیه شد. در آزمایش اول، واکنش جوانه¬زنی بذرهای گشنیز به تنش شوری و در آزمایش دوم، صفات فیزیولوژیک گیاهچه¬ها که در سطوح مختلف تنش شوری رشد کرده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که افزایش شوری، بصورت معنی¬داری سبب کاهش خصوصیات جوانه¬زنی از قبیل سرعت و درصد جوانه¬¬زنی، طول و وزن خشک ریشه¬چه و ساقه¬چه شد (01/0p≤). صفات مورفولوژیکی مانند تعداد برگ، طول ساقه و ریشه، وزن تر و خشک بخش هوایی و ریشه تحت تاثیر شوری کاهش یافتند. همچنین تنش شوری تاثیر معنی¬داری (01/0p≤) بر میزان کلرفیل، پرولین، قندهای محلول و ترکیبات فنلی بخش هوایی و ریشه داشت. مقایسه میانگین تیمارها نشان داد که با افزایش تنش، میزان پرولین، قندهای محلول و ترکیبات فنلی بخش هوایی و ریشه افزایش، در حالیکه غلظت کلروفیل برگ¬ها کاهش یافت. نتایج حاصل از این آزمایش حاکی از این است که تحمل گیاه دارویی گشنیز در برابر تنش شوری از طریق افزایش تجمع قندهای محلول، پرولین و ترکیبات فنلی است.