عناصر ساختاری قصه و افسانه

Abstract

اگر پذیرفته باشیم که ادبیات مخلوق اجتماع است، باید این را نیز بپذیریم که هدف های آن نمی تواند از هدف های مردمی که آن را می سازند، جدا باشد. قصه و افسانه در ادبیات، زمان شروع معینی ندارد. میل به تربیت نسل جوان و انتقال تاریخ قوم به آنان، شاید دلیل به وجود آمدن داستان های حماسی و قهرمانی باشد و افسانه ها و قصه ها همسفران داستان گویان، ساربانان و کاروانیان شرق و غرب و شمال و جنوب بوده است. هر بار که افسانه ای و قصه ای در گوشه ای از دنیا بازگو می شد با سنن و آداب قوم جدید آمیخته می شد، تا بدانجا که امروز دیگر بازشناختن یکی از دیگری کاری دشوار است سادگی و اصالت افسانه ها، متعلق به هر جا که باشند، شنونده را به خود جلب می کنند. شاید به همین علت است که در زیر و بم های تاریخ زنده مانده اند و از گزند انواع یورش های نظامی و فکری جان سالم به در برده اند و فقط آثار جراحات تاریخ بر آن ها هویداست. مطالعه همین قصه ها و افسانه ها به ما یادآور می شود که بن مایه و ساختار این گنجینه عظیم بشری دارای نظم واحدی است.