مبانی ایجاب نفقه حیوانات خانگی از دیدگاه فقه حکومتی

Abstract

<strong>چکیده</strong><br /> نفقه یکی از لوازم ملکیت و سرپرستی است که در متون فقهی به عنوان واجب معرفی شده است. فقهای شیعه نفقه را برای عیال (پدر، مادر، همسر و فرزند)و مملوکات آدمی مانند عبد و کنیز و حیوانات را نیز واجب می دانند. خواه حیوان مفید باشد یا خیر، حلال گوشت باشد یا خیر. به عبارت دیگر نفقه و خرجی تنها مربوط به آدمی نبوده و جانوران تحت ملکیت او نیز حقی بر گرده آدمی دارند. نگهداری حیوانات ضمانی مدنی را در پی دارد که بر مالک لازم است تا با رعایت حقوق مملوکات از آنها حمایت نموده یا به اجبار تن به حمایت دهد. نفقه مفهومی دارد و بنابر همین معنا فقها با توجه به سنت و قواعد فقهی آن را لازم دانسته اند. همچنین دخالت حاکم را در رابطه با مجبور کردن مالک بر انفاق لازم دانسته اند.<br /> واژگان کلیدی: نفقه،فقه حکومتی، حیوانات، حرمت روح، حاکم.