تداخل آوایی در جملههای دوزبانههای فارسی– تالشی و تالشی– فارسی
(ندگان)پدیدآور
خانبابازاده, کیومرثرضایتی کیشه خاله, محرمنوع مدرک
Textمقاله پژوهشی
زبان مدرک
فارسیچکیده
زبان تالشی بسیاری از ویژگیهای دورۀ باستان زبانهای ایرانی را در خود نگه داشتهاست و از نظر آوایی با زبان فارسی معیار، تفاوتهایی دارد به طوریکه در فارسی واکههای /ә/ و /ü/ وجود ندارند. این تفاوتهای آوایی باعث تداخل آوایی زبان مادری در جملههای تولیدی دو زبانههای تالشی- فارسی و یا حذف و تلفظ نادرست چند آوای متفاوت با زبان فارسی، در جملههای تولیدی در دو زبانههای فارسی– تالشی میشود. دو زبانگی حالتی است که در آن گویشور یک زبان بتواند با زبانی دیگر که با زبان اول او متفاوت است صحبت کند. در چنین حالتی فرد دو زبانه ناخودآگاه ویژگیهایی را معمولاً از زبان اول به زبان دوم تعمیم میدهد که تداخل زبانی نامیده میشود. تداخل دو زبان در یکدیگر به دلیل ضعفِ گویشور در یکی از زبانها پیش میآید و گویشور سعی میکند برای برقراری ارتباط به زبان دوم، ویژگیهای زبانیِ زبان اول و یا زبان چیرۀ خود را در زبان دوم به کار ببرد. بنابراین در این پژوهش، با توجه به دادههای میدانی که با پرسشنامه از این گونه دو زبانهها گردآوری شده تداخل آوایی زبان اولِ دوزبانهها در زبان دوم آنها بررسی گردید. نتیجه اینکه بیشتر تداخلها از زبان اول به زبان دوم و به علت تفاوت آوایی صورت گرفته است. البته گاهی تشابه واکهها و همچنین عادتهای زبانی موجب تداخل زبانی شدهاند.
کلید واژگان
آواشناسیزبان تالشی
زبان فارسی
دوزبانگی
تداخل آوایی
شماره نشریه
25تاریخ نشر
2017-02-191395-12-01
ناشر
انجمن انسان شناسی ایرانسازمان پدید آورنده
دانشجو دکترای ادبیات فارسی دانشگاه گیلانگروه ادبیات دانشگاه گیلان