سیاست خارجی روسیه در دریای مدیترانه: چشم اندازها و محدودیت ها

Abstract

پس از سال 2014، روسیه به اندازه کافی قدرتمند دیده می شود تا بتواند ضمن تغییر دادن سیاست دفاعی منفعل در منطقه، که پس از انحلال اتحاد جماهیر شوروی پیگیری می شود، در منطقه مدیترانه به عنوان یک بازیگر فعال تأثیر بگذارد . تجزیه و تحلیل اندیشکده های پیشرو ایالات متحده نشان می دهد، استراتژیهای اصلی روسیه از اوایل دهه 2000 در راستای کاهش اثرات تنگنای دریای سیاه شروع شده است. نویسنده چشم انداز ژئوپلیتیکی منطقه را نشان می دهند: که در آن 26 کشور برای تحقق منافع ملی گذشته به (بازیگران) قدرت و موضوعات طبقه بندی می شوند. توجه ویژه ای به ترکیه، یونان، اسرائیل، فرانسه، ایتالیا و اسپانیا (با موضوع جبل الطارق) شده است. روندها و موازنه هایی که منافع ژئوپلیتیکی روسیه را در منطقه مدیترانه تعریف می کند، در پیوستگی اهداف رهبران نظامی و سیاسی بر اساس روش ژئوپلیتیکی مشاهده می شود. در انتها نوعی از "موازنه روسی" آینده نگر برای تحقق منافع ملی روسیه در منطقه ارائه می شود.