نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorصفوی, سید اسماعیلfa_IR
dc.contributor.authorخیاط نوری, میر هادیfa_IR
dc.contributor.authorعظیمی, فرهادfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-09T02:36:25Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-30T02:36:25Z
dc.date.available1399-07-09T02:36:25Zfa_IR
dc.date.available2020-09-30T02:36:25Z
dc.date.issued2009-02-19en_US
dc.date.issued1387-12-01fa_IR
dc.date.submitted2008-10-30en_US
dc.date.submitted1387-08-09fa_IR
dc.identifier.citationصفوی, سید اسماعیل, خیاط نوری, میر هادی, عظیمی, فرهاد. (1387). مطالعه اثر تجویز طولانی مدت کتوکونازول بر ضرایب اسپرماتوژنز و بافت بیضه در موش سوری. آسیب‌شناسی درمانگاهی دامپزشکی, 2(48), 285-293.fa_IR
dc.identifier.issn2322-4746
dc.identifier.issn2476-6984
dc.identifier.urihttp://jvcp.iaut.ac.ir/article_518349.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/223264
dc.description.abstractکتوکنازول داروی ضد قارچ وسیع‌الطیف با کاربرد وسیع در درمان بیماری‌های قارچی می‌باشد. علاوه بر اثر ضد قارچی، مطالعات نشان داده‌اند که این دارو روی تولید هورمون‌های استروئیدی از جمله گلوکوکورتیکوئید‌ها و هورمون‌های جنسی اثر مهاری دارد. همچنین مصرف کتوکنازول باعث کاهش مقدار تستسترون در خون و تغییرات بافتی مختلف در بافت بیضه حیوانات آزمایشگاهی می‌شود. هدف از این مطالعه تعیین اثر تجویز طولانی مدت کتوکنازول بر روی شاخص‌های اسپرماتوژنز در بافت بیضه موش سوری می‌باشد. در این مطالعه تجربی، از 50 سر موش سوری نر استفاده شد که به 5 گروه 10تایی تقسیم شدند. موش‌های سوری دوز 50 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن را روزانه به مدت 15 روز، 1، 2 و 3 ماه از راه خوراکی دریافت کردند. یک گروه به عنوان شاهد و 4 گروه دریافت کننده کتوکنازول بودند. بعد از گذشت زمان‌های ذکر شده نمونه بافت بیضه اخذ گردید و پس از تهیه مقاطع بافتی و رنگ‌آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین، از لحاظ شاخص‌های اسپرماتوژنز شامل: ضریب تمایز لوله‌ای (TDI)، ضریب اسپرمیوژنز (SI) و ضریب بازسازی (RI) مطالعه شد. نتایج نشان داد که SI و RI در روز پانزدهم و TDI، SI و RI در ماه‌های اول، دوم و سوم بعد از تجویز دارو در مقایسه با گروه شاهد کاهش معنی‌دار (05/0<em>p</em><) داشتند. نتایج بیانگر این مطلب است که تجویز طولانی مدت کتوکنازول باعث کاهش اسپرماتوژنز و شاخص‌های آن در بافت بیضه موش سوری می‌شود. این کاهش در مقدار TDI، SI و RI احتمالاً از طریق کاهش غلظت سرمی تستسترون می‌باشد. البته اثر این دارو در روند اسپرماتوژنز و ناباروری انسان نیاز به مطالعات بیشتر دارد.fa_IR
dc.format.extent11186
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریزfa_IR
dc.relation.ispartofآسیب‌شناسی درمانگاهی دامپزشکیfa_IR
dc.subjectکتوکونازولfa_IR
dc.subjectضرایب اسپرماتوژنزfa_IR
dc.subjectموش سوریfa_IR
dc.titleمطالعه اثر تجویز طولانی مدت کتوکونازول بر ضرایب اسپرماتوژنز و بافت بیضه در موش سوریfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeعلمی پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentگروه بافت شناسی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، تبریز، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فارماکولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، تبریز، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانش آموخته دامپزشکی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، تبریز، ایرانfa_IR
dc.citation.volume2
dc.citation.issue48
dc.citation.spage285
dc.citation.epage293


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد