بررسی تأثیر تجویز موضعی مخلوط سرم خون اتولوگ و فرآورده ژل پلاکتی (PRP) بر زمان بازگشت بینائی، پس از القای زخم استرومائی تجربی قرنیه در خرگوش

Abstract

زخم‌های قرنیه یکی از شایع‌ترین موارد بیماری‌های چشم در حیوانات می‌باشد که اکثراً ناشی از تروما بوده و در موارد عدم درمان منجر به نابینائی می‌شود. در این تحقیق، اثرات مصرف فرآورده ژل پلاکتی (PRP) همراه با سرم خون بر زمان بازگشت بینائی (استحصال شفافیت قرنیه) متعاقب ایجاد زخم عمقی استرومایی قرنیه، مورد بررسی قرار گرفت.بدین منظور 25 سر خرگوش نر بالغ نیوزیلندی که به سه گروه کنترل مثبت (10 خرگوش)، کنترل منفی (5 خرگوش) و تیمار (10خرگوش) تقسیم شده بودند، مورد استفاده قرار گرفت. در قسمت مرکزی قرنیه خرگوش ها زخم استرومائی عمقی (زخم استرومایی عمقی زخمی است که از سطح اپیتلیالی قرنیه تا محاظات آخرین لایه‌های استرومای قرنیه کشیده می‌شود) به قطر 4 میلی‌متر با استفاده از یک پروب ایجاد گردید. سپس PRP، آماده و بلافاصله در گروه تیمار، در موضع قرار داده شد و به مدت 35 روز قطره‌های سرم، روزانه سه بار هر بار دو قطره در چشم مورد مطالعه همان گروه چکانده شد. در گروه کنترل مثبت نیز از قطرات چشمی کلرامفنیکل، سیپروفلوگزاسین و نفازولین هرکدام روزی سه بار هر بار دو قطره استفاده گردید و در گروه کنترل منفی نیز تنها از آب مقطر، روزانه سه بار هر بار دو قطره استفاده شد. تا پایان مطالعه به مدت 35 روز وضعیت بینائی خرگوش‌ها به‌طور روزانه مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس معاینات بالینی گروه تیمار در مقایسه با گروه کنترل منفی و مثبت به طور معنی‌داری سریع‌تر به بینائی مطلوب دست یافت و زخم ایجاد شده با حداقل میزان اسکار، (حداکثر قابلیت عبور نور از قرنیه) بهبود پیداکرده. بر اساس نتایج به‌د‌ست آمده از این بررسی، PRP برای برخورد با زخم‌های سطحی تا عمقی قرنیه جهت بهبود سریع‌تر، بازگشت کامل‌تر بینایی و به حداقل رساندن اسکارزایی قرنیهتوصیه می‌شود.