آسیبشناسی بافتی بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک در بزها و گوسفندان منطقه سیستان
دریافت مدرک
FullText
اندازه فایل:
1.410 مگابایتنوع فايل (MIME):
PDFنوع مدرک
Textعلمی پژوهشی
زبان مدرک
فارسیچکیده
طاعون نشخوارکنندگان کوچک (peste des petits ruminants; PPR) بیماری ویروسی واگیردار مهم گوسفند و بز میباشد. با توجه به اهمیت PPR در سیستان، مضرات اقتصادی ناشی از تلفات و هزینههای درمانی، مصرف بالای گوشت دام به شیوه ذبح سنتی و عدم نظارت کافی بر سلامت دام‌ها، مطالعه حاضر با هدف آسیبشناسی بافتی بیماری مذکور در جمعیت گوسفند و بز منطقه سیستان صورت گرفت. از 30 رأس گوسفند و بز گلههای مشکوک به بیماری، نمونههای بافتی از دهان، ریه، روده‌ها و غدد لنفاوی جمع‌آوری و پس از تهیه مقطع مورد مطالعه میکروسکوپی قرار گرفتند. تعداد 9 نمونه دارای آسیبهای بافتی بودند.دادهها با نرم‌افزار SPSS و آزمون کاپا مورد تحلیل آماری قرار گرفت. میزان آلودگی در گوسفند و بز بهترتیب 25/33 و 88/38 درصد بود که ارتباط آماری معنیداری بین گونه دامی و آسیبهای بافتی همچون تجمع سلولهای آماسی چندهسته‌ای و تشکیل سلولهای سینسیتیا مشاهده شد (05/0>p). همچنینمیزان عفونت در سنین زیر دو سال و بالای دو سال به ترتیب 18/35و 8/22 درصدبود و ارتباط آماری معنیداری از نظر سن دام و شدت تجمع سلولهای آماسی تک هسته‌ای هم وجود داشت (05/0>p). میزان آلودگی در جنس نر و ماده هم به ترتیب 98/49و 5/12 درصدبود و ارتباط آماریمعنیداری از نظر جنسیت دام و میزان بروز آسیبهایی چون تجمع سلولهای آماسی چندهسته‌ای، تشکیل سلولهای سینسیتیا وگنجیدگی‌های درون سیتوپلاسمی نیز مشاهده شد (05/0>p). این مطالعه نشان داد که PPRدر منطقه سیستان در بزهای زیر دو سال با احتمال وقوع بیشتر و ضایعات پاتولوژیک شدیدتری همراه است.
کلید واژگان
آسیبشناسی بافتیطاعون نشخوارکنندگان کوچک
گوسفند
سیستان
شماره نشریه
351تاریخ نشر
2019-11-221398-09-01
ناشر
دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریزسازمان پدید آورنده
دانش‌آموخته دکترای حرفه‌ای دامپزشکی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه زابل، زابل، ایران.استادیار گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه زابل، زابل، ایران.
استادیار گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه زابل، زابل، ایران.
شاپا
2322-47462476-6984
