بررسی انرژی کرنشی درونی سازه در زلزله‌های حوزه‌ی نزدیک

Abstract

در این تحقیق انرژی ورودی به سازه در اثر زلزله‌های نزدیک گسل مورد مطالعه قرار گرفته است. رکوردهای زلزله‌ی حوزه‌ی نزدیک مشخصاتی دارند که آنها را از سایر زلزله‌ها متمایز می‌سازد. از جمله‌ی این مشخصات می‌توان به پالس‌هایی با پریود بلند اشاره کرد که بر روی رکورد زمینه با محتوای فرکانسی بالا سوار شده‌اند. ماهیت این پالس‌ها نسبت به ماهیت رکورد زمینه از قطعیت بیشتری برخوردار است و این نکته بررسی پاسخ سازه در دو مرحله‌ی قطعی و احتمالاتی، و سپس ترکیب آنها را با یکدیگر ممکن می‌سازد. این نگرش باعث می‌شود بخشی از پاسخ که تقریباً قطعی است در فرایندهای احتمالاتی وارد نشود و درنتیجه دقت جواب‌ها افزایش یابد. با توجه به رویکرد ذکرشده پاسخ سازه به زلزله‌های حوزه‌ی نزدیک محاسبه، و نتایج به‌صورت طیف انرژی درونی سازه ارائه شده است. نتایج ارائه‌شده حاکی از آن است که در نزدیکی گسل با افزایش بزرگی زلزله میزان انرژی کرنشی درونی سازه و نیز پریود متناظر آن افزایش می‌یابد و نتایج این محدوده بیشتر تابع مشخصات پالس است و از رکورد زمینه کم‌تر تأثیر می‌پذیرد. از سوی دیگر، هرچه فاصله از گسل زیاد می‌شود سهم نسبی رکورد زمینه افزایش می‌یابد؛ به‌گونه‌یی که در طیف پاسخ دو ناحیه‌ی بیشینه‌ی موضعی مشاهده می‌شود. نواحی بیشینه‌ی طیف پاسخ شامل یک ناحیه‌ی نزدیک به پریود غالب رکورد زمینه و ناحیه‌ی دیگر در محل پریود پالس است.