بررسی رابطه بین طرحواره ناسازگار اولیه و سلامت روانی باتوجه به نقش میانجی‌گرانه ناگویی خلقی در زوجین ناسازگار

Abstract

<strong>هدف:</strong> پژوهش حاضر با هدف ررسی رابطه بین طرح‌واره ناسازگار اولیه وسلامت روانی با‌توجه به نقش میانجی‌گرانه ناگویی خلقی در زوجین ناسازگار شهرستان میاندوآب انجام شد.<br /> <strong>روش:</strong>. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل76 زوج از زوجین ناسازگار شهرستان میاندوآب که به منظور رفع مشکلات ناسازگاری در سال 1394به مراکز مشاوره مراجعه نموده‌ بودند بود. . در این پژوهش جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه طرح‌واره ناسازگار اولیه یانگ (2006)،پرسشنامه سلامت روانی گلدبرگ و هیلیر (1979) و مقیاس ناگویی خلقی تورنتو (1994)استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمونهای کولوموگروف-اسمیرنف، همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون و تحلیل مسیر و با استفاده از نرم افزار SPSS انجام گرفت.<br /> <strong>یافته ها: </strong>نتایج پژوهش حاکی از آن بود که بین طرح‌واره ناساز‌گار اولیه و سلامت روانی همبستگی منفی و معنادار(05/0p≤ )، بین نا‌گویی خلقی و سلامت روانی همبستگی منفی و معنادار (05/0p≤ )و بین طرح‌واره ناساز‌گار اولیه و ناگویی خلقی همبستگی مثبت و معنادار(05/0p≤ ) وجود دارد. باتوجه به نتایج تحلیل مسیر، تأثیر مستقیم طرح­واره ناسازگاری اولیه بر سلامت عمومی منفی و معنادار (05/0p≤ )و تأثیر غیرمستقیم این متغیر بر سلامت روانی با‌توجه به نقش ناگویی خلقی منفی ومعنادار(05/0p≤ ) بود.<br /> <strong>نتیجه گیری: </strong> طبق یافته ها ی پژوهش طرحواره های ناسازگار هم بر سلامت روانی و هم بر ناگویی خلقی اثر مستقیم دارد و ناگویی خلق به عنوان یک متغیر میانجی بین طحواره های ناسازگار اولیه و سلامت روانی عمل می کند. نتایج این پژوهش تلویحات کاربردی در مورد درنظر داشتن ناگویی خلقی به عنوان یک متغیر میانجی گر مهم دارد.