ویژگی های مربی صالح در پرورش و مدیریت استعداد ها ؛ پژوهشی قرآنی

Abstract

مربی‌گری یکی از بهترین و مؤثرترین موضوعاتی است که می‌تواند موجب توسعه و پرورش استعدادهای سازمانی شود که از این طریق، پیشرفت شغلی آن‌ها را نیز در پی خواهد داشت. برخی از پژوهش‌های انجام‌شده با هدف اثربخش‌تر کردن رابطه مربی‌گری، بر ویژگی‌هایی متمرکز شده‌اند که مربی بایستی داشته باشد تا تأثیرگذارتر و مفیدتر باشد. پژوهش حاضر نیز با اتخاذ رویکردی مشابه و با هدف مبنایی، بر بومی‌سازی مفاهیم مدیریتی از طریق محور قرار دادن قرآن کریم تأکید کرده و در پی معرفی ویژگی‌های مربی صالح می‌باشد. روش مورداستفاده، تدبری سیاق محور است که روش تحقیق موضوعی در قرآن نام گرفته است. پژوهشگران به‌منظور شناسایی ویژگی‌های مربی صالح در قرآن، پس از تعیین کلیدواژه مرتبط، آیات متناسب با آن و تدبر در این آیات نورانی، به مفاهیمی مرتبط هدف پژوهش دست یافته‌اند. سپس مفاهیم مذکور که مربی را در مسیر رشد و پرورش افراد یاری می‌دهد در دسته‌بندی پنج‌گانه‌ای که شامل ویژگی‌های اعتقادی، اخلاقی-رفتاری، شخصیتی، روشمندی و هدفمندی می‌باشد معرفی کرده‌اند. درنهایت پیشنهاد شده است به‌منظور تکمیل و تقویت این بحث، پژوهش‌هایی با هدف مشابه از طریق استفاده از کلیدواژه‌های مشابه در قرآن کریم یا استفاده از سایر منابع اصیل اسلامی طرح‌ریزی و اجرا شود.