کارکرد خانواده و نقش آموزه‌های دینی در ایجاد امنیت اجتماعی

Abstract

از آنجا ‌که خانواده زیربنای همه نهادهای اجتماعی است، مؤثرترین مرکز برای ساماندهی یا نابسامانی اجتماعی و عامل شکل‌دهی جامعه است که در ادیان آسمانی همیشه مورد توجه بوده و بر حمایت از آن در جلوگیری از فروپاشی تأکید فراوان به عمل آمده است. این نهاد مقدس دارای کارکردهای مختلفی است که یکی از آنها کارکرد دینی است که می‌تواند در تهدید و تأمین امنیت اجتماعی نقش بسزایی داشته باشد. جایگاه نهاد خانواده در درون ساخت نظام اجتماعی به ویژه حوزه امنیت اجتماعی، بسیار رفیع و دارای آثار غیر قابل انکار می‌باشد. مقاله حاضر به بررسی کارکردهای خانواده پرداخته و نقش آموزه‌های دینی در ایجاد امنیت اجتماعی را بررسی می‌نماید. روش تحقیق از نوع کتابخانه‌ای و اسنادی است. بررسی‌ها نشان می‌دهد که جایگاه خانواده در درون ساخت نظام اجتماعی به ویژه حوزه امنیت اجتماعی، دارای آثار غیر قابل انکار است. پایبندی به آموزه‌های دینی و داشتن تقیدات مذهبی سد محکمی در برابر آسیب‌های اجتماعی و انحرافات اخلاقی است. اعتقادات مذهبی هم به‌طور مستقیم رفتارهای فردی را کنترل می‌کند و هم به ‌طور غیرمستقیم از طریق افزایش عزت نفس، بهبود روابط بین اعضای خانواده و افزایش نظارت والدین، موجب کاهش رفتارهای نابهنجار می‌شود. نتایج بدست آمده حاکی از این است که دخالت دادن دین در تصمیم‌ها و انتخابها، بیشتر از دیگر ابعاد دین در کارکرد خانواده، تأثیر دارد. دین، یکی از مهمترین نظام‌های ارزشی هر جامعه است که برای استواری خود نیاز به بازتولید آن در نسل‌های بعدی دارد. عوامل گوناگونی می‌توانند در این فرآیند تأثیرگذار باشند که در این بین، جامعه‌پذیری یکی از مهمترین آنهاست و از میان عناصر جامعه‌پذیری، خانواده از اهمیت زیادی برخوردار است.