ارزیابی میزان مشارکت مدنی در پیشگیری از جرم با تأکید بر سرقت (موردمطالعه خراسان شمالی سال 1392)

Abstract

کنترل جرم و مهار بزهکاری، اصلی‌ترین دغدغه نظام عدالت کیفری را تشکیل می‌دهد که پلیس به عنوان بخش مهمی از این نظام محسوب می‌گردد. در چنین وضعیتی صرف به‌کارگیری ابزارهای کیفری (واکنشی) در جهت مقابله و سرکوب بزهکاران، مؤثر نبوده و به همین دلیل، نظام سیاست جنایی مختلف، به بهره جستن از ابزارهای پیشگیری غیر کیفری (کنشی) روی آورده‌اند. از طرفی پلیس به‌تنهایی و بدون مشارکت مردم و سایر نهادهای دولتی و غیردولتی نمی‌تواند در پیشگیری جرم موفق باشد. هدف از این تحقیق ارزیابی میزان مشارکت مدنی در پیشگیری از جرم سرقت با استفاده از ظرفیت‌های بالقوه مردم و سازمان‌های مردم‌نهاد NGO ها است. این مطالعه بر اساس هدف توصیفی که به‌صورت پیمایشی انجام‌ گرفته است؛ برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه محقق ساخته که روایی محتوای آن مورد تأیید و پایائی آن با انجام آزمون آلفای کرونباخ 0.86 تعداد نمونه‌های مورد مطالعه 387 نفر شهروند، تعداد 41 نفر از مدیران سازمان‌های مردم‌نهاد به‌صورت تمام شمار و همچنین 50 نفر از افسران ارشد و جزء پلیس پیشگیری استان خراسان شمالی که در زمینه پیشگیری از جرم فعالیت دارند. داده‌های گردآوری به‌وسیله نرم‌افزار spss با انجام آزمون‌های T,Z مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. مطابق نتایج حاصله مردم و مدیران سازمان‌های مردم‌نهاد معتقدند که با مشارکت می‌توان در پیشگیری از جرم سرقت ایفای نقش مؤثری نمود.