بررسی آزمایشگاهی عوامل موثر بر پایداری فوم سورفکتانتی در حضور حلال‌کمکی و تاثیر آن بر بازیافت نفت

Abstract

تزریق فوم در فرآیندهای ازدیاد برداشت نفت یکی از انواع روش‌های ازدیاد برداشت شیمیایی می‌باشد. در این روش علاوه بر مواد فعال سطحی، از برخی افزونه شیمایی در جهت پایین آوردن کشش بین‌سطحی آب و نفت استفاده می‌شود که منجر به محرک کردن نفت به‌جامانده حاصل از مراحل اولیه و ثانویه بازیافت نفت می‌شود. ایجاد فوم سبب دستیابی به نسبت تحرک‌پذیری کمتر از 1 و در نتیجه بهبود ضریب جاروبی حجمی می‌شود. در تزریق فوم، یکی از پارامترهای مؤثر در افزایش بازیافت نفت پایداری فوم تولیدی می‌باشد. ایجاد پایدارترین فوم با استفاده از گزینش نوع و غلظت بهینه مواد شیمیایی یکی از اهداف پژوهش‌های حال حاضر بر روی این نوع ازدیاد برداشت است. در این مطالعه اثر غلظت نمک، غلظت سورفکتانت، نوع حلال کمکی و غلظت حلال‌های کمکی بر روی پایداری فوم بررسی شد. در حلال‌های کمکی متفاوت، بهینه‌ی پایداری بدست آمد و از آن در عملیات تزریق نفت برای بررسی تاثیر آن بر بازیافت نفت استفاده شد. از بوتریک‌اسید به‌عنوان یک حلال‌کمکی جایگزین در کنار 1-بوتانول استفاده شده است. بالاترین پایداری در فوم‌هایی که از بوتریک اسید به عنوان حلال‌کمکی استفاده شد به دست آمد. حداکثر میزان بازیافت نفت در استفاده از حلال‌کمکی 1-بوتانول حاصل شد که برابر با 44% نفت درجای موجود در مغزه می‌باشد که با استفاده از روش سیلاب زنی با آب برداشت نشده بود و نشان از توانایی بالای این روش در ازدیاد برداشت نفت می‌باشد.