نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorملانوروزی, معصومهfa_IR
dc.contributor.authorنوری, سید هدایت الهfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-09T02:04:23Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-30T02:04:23Z
dc.date.available1399-07-09T02:04:23Zfa_IR
dc.date.available2020-09-30T02:04:23Z
dc.date.issued2020-08-22en_US
dc.date.issued1399-06-01fa_IR
dc.date.submitted2019-12-04en_US
dc.date.submitted1398-09-13fa_IR
dc.identifier.citationملانوروزی, معصومه, نوری, سید هدایت اله. (1399). ارزیابی توانمندی محیطی به‌منظور تعیین اراضی مستعد کشاورزی و مرتع‌داری در شهرستان نیشابور. پژوهشهای روستائی, 11(2), 366-383. doi: 10.22059/jrur.2020.293501.1428fa_IR
dc.identifier.issn2008-7373
dc.identifier.issn2423-7787
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22059/jrur.2020.293501.1428
dc.identifier.urihttps://jrur.ut.ac.ir/article_76475.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/212110
dc.description.abstractارزیابی توان محیط تلاش برای تعیین بهترین کاربری زمین با بالاترین کارایی و حداقل آسیب‌پذیری در برابر کمترین هزینه است. در میان کاربری‌ها مختلف زمین، ارزیابی توان کشاورزی به دلیل ارتباط مستقیم و تنگاتنگ این بخش اقتصادی با محیط طبیعی از حساسیت بیشتری برخوردار است. درواقع زمانی می‌توان به کشاورزی پایدار دست‌یافت که توان‌ محیط طبیعی به‌خوبی شناسایی و متناسب با قابلیت و توان محیط با آن برخورد شود. هدف مقاله حاضر ارزیابی توانمندی محیط طبیعی شهرستان نیشابور به‌منظور تعیین مناطق مستعد کشاورزی و مرتع‌داری جهت نیل به کشاورزی پایدار است. در راستای این هدف از روش تجزیه‌وتحلیل سیستمی استفاده گردید و ابتدا توان‌ها و منابع محیطی منطقه شناسایی شد. سپس بر اساس رهیافت سامانه‌ای اطلاعات به‌دست‌آمده تجزیه‌وتحلیل، جمع‌بندی و تلفیق گردید و به‌صورت لایه‌های اطلاعاتی به دست آمد. در مرحله بعد از طریق  سنجش واحدهای استخراج‌شده با معیارهای اکولوژیکی توان محیطی منطقه تعیین گردید و درنهایت با استفاده از شاخص موران، همبستگی فضایی پراکنش روستاها با محدوده‌های دارای توان کشاورزی و مرتع‌داری مشخص شد. نتایج تحقیق گویای آن است که اراضی منطقه برای فعالیت‌های کشاورزی و مرتع‌داری به‌طور خاص طبقه 3 دارای توان بالایی است و پس از آن به ترتیب فعالیت‌های کشاورزی طبقه 1 و 2 توان بیشتری دارد درحالی‌که کشاورزی طبقه 4 دارای پایین‌ترین توان است. نتایج شاخص موران نیز گویای آن است که توزیع فضایی پراکنش روستاها از نوع خوشه‌ای با ضریب موران برابر با 244/0 و سطح اطمینان 99 درصد است.fa_IR
dc.format.extent9247
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه تهرانfa_IR
dc.publisherOwner & Primary Publisher: University of Tehran;en_US
dc.relation.ispartofپژوهشهای روستائیfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Rural Researchen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22059/jrur.2020.293501.1428
dc.subjectارزیابی توان محیطfa_IR
dc.subjectکشاورزیfa_IR
dc.subjectمرتع‌داریfa_IR
dc.subjectکاربری اراضیfa_IR
dc.subjectشهرستان نیشابورfa_IR
dc.titleارزیابی توانمندی محیطی به‌منظور تعیین اراضی مستعد کشاورزی و مرتع‌داری در شهرستان نیشابورfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی دکتری، گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی روستایی، دانشکده علوم جغرافیایی و برنامه‌ریزی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentاستاد، گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی روستایی، دانشکده علوم جغرافیایی و برنامه‌ریزی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.fa_IR
dc.citation.volume11
dc.citation.issue2
dc.citation.spage366
dc.citation.epage383


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد