تحولات نظام بین الملل پس از جنگ سرد و تنوع جدید موازنه قوا

Abstract

<em>واقع گرایان به علت اقتدار گریز دانستن نظام بین الملل، امنیت طلبی و تضمین بقاء را از راه خود یاری مهمترین ویژگی نظام بین الملل فرض کرده که خود این امر باز تولید چرخه بی انتهای معمای امنیت را باعث می گردد. آنان تنها راه غلبه موقت بر معمای امنیت را قرار دادن قدرت در برابر قدرت می دانند که اصطلاحاً به آن «توازن قدرت» یا «موازنه قوا» گفته می شود. پس از فروپاشی شوروی سابق و از بین رفتن نظام دوقطبی و ماندن ایالات متحده بعنوان تنها ابر قدرت در نظام بین الملل و عدم شکل گیری موازنه در برابر این کشور، پیش بینی ایجاد توازن در برابر تجمیع قدرت از سوی واقع گرایان با مشکل مواجه گردید.در این مقاله هدف آنست که بیان کنیم واقع گرایان نه تنها در برابر این وضعیت منفعل نبوده اند، بلکه به طرق مختلف به تبیین تحولات پس از فروپاشی نظام دوقطبی پرداخته اند که همین امر، عامل مهمی در تکامل و بازسازی نظریه موازنه قوا و به اصطلاح روزآمد کردن این نظریه به شمار می رود. روش تحقیق در این پژوهش نیز با استفاده از منابع کتابخانه ای، توصیفی-تحلیلی می باشد.</em>