تحلیل کیفیت بازنمایی چندآوایی در رمان پسامدرنیستی «ملکان عذاب»

Abstract

یکی از گرایش‌ها یا جریان‌های رمان‌‌نویسی معاصر که به تقلید از داستان‌نویسی غرب در ادبیات داستانی ایران به وجود آمده، رمان‌نویسی پسامدرنیستی است. اگرچه این گرایش به سبب نبود بسترهای لازم و کافی آنچنان که در غرب ساری و جاری گشته، در داستان نویسی ایرانی توفیق نیافته است، در این میان گاه نویسندگانی یافت می‌شوند که تمایل دارند دیدگاه‌های انتقادی خود به جامعه و انسان معاصر را از طریق رویکردهای پسامدرنیست‌ها ارائه دهند. ابوتراب خسروی یکی از این نویسندگان است. استفادة هنری او از ظرفیت‌های داستان‌پردازی غرب رمان‌های او را به عرصه‌ای برای چندآوایی و ظرفی برای گفت و گو و طرح دیدگاه‌های مختلف و گاه معارض بدل کرده است. این مقاله به روش توصیفی- تحلیلی تلاش کرده است با توجه به مؤلفه‌های رمان‌نویسی پسامدرن، به برجسته‌ترین عنصر آن یعنی چندآوایی در رمان «ملکان عذاب»بپردازد و از نتایج تحقیق بر می‌آید که خصیصة اساسی این رمان‌ طرح چندآوایی به کمک عناصری چون تکنیک‌های روایی، بینامتنیت، فراداستان و... است.