یک مدل برنامه‌ریزی ریاضی برای مکان‌یابی پارکینگ‌های عمومی غیرحاشیه‌ای (مطالعۀ موردی: منطقۀ مرکزی شهر اصفهان)

Abstract

با توجه به افزایش جمعیت و رشد ناموزون شهرها از یک طرف و افزایش خودروها از طرف دیگر به‌منظور کاهش ازدحام ترافیکی در مناطق مرکزی شهرها، احداث پارکینگ‌های غیرحاشیه‌ای به‌عنوان یکی از راهکارهای مؤثر، می‌تواند مدنظر قرار گیرد. احداث این تسهیلات درصورتی‌که با مدیریت، ترافیک با کاهش حجم پارک حاشیه‌ای همراه شود، سبب افزایش عرض مفید خیابان‌ها و روان‌تر شدن ترافیک خواهد شد. ازآنجایی‌که ایجاد پارکینگ‌های عمومی مستلزم صرف هزینه‌های زیاد است، لذا تعیین مکان بهینه آن‌ها به شیوه‌ای که همۀ شهروندان به‌نحو مؤثر از آن بهره‌مند شوند، ضروری است. در این مقاله با استفاده از تئوری مکان‌یابییک مدل ریاضی چندهدفه شامل: بیشینه‌کردن تقاضای پوشش‌یافته، کمینه‌کردن فاصلۀ پیاده‌روی و هزینه‌های مختلف، برای مکان‌یابی پارکینگ‌های غیرحاشیه‌ای عمومی ارائه شد. در این تحقیق فاصلۀ پوشش پارکینگ‌ها به‎صورت غیرقطعی فرض شد و انواع مختلف پارکینگ‌ها مدنظر قرار گرفت. درنهایت، مدل‌ پیشنهادی بر روی دو ناحیه از نواحی ترافیکی محدودۀ مرکزی شهر اصفهان، پس از برداشت اطلاعات موردنیاز، اجرا شد. سپس به‌منظور حل مدل‌ چندهدفۀ ارائه شده، از روش‌ ε-محدودیت استفادهشد که جواب‌ها، تأیید کارشناسان حمل‌ونقل شهری را به همراه داشت.