نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorمصلی نژاد, عباسfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-09T01:49:17Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-30T01:49:17Z
dc.date.available1399-07-09T01:49:17Zfa_IR
dc.date.available2020-09-30T01:49:17Z
dc.date.issued2019-05-22en_US
dc.date.issued1398-03-01fa_IR
dc.date.submitted2019-06-20en_US
dc.date.submitted1398-03-30fa_IR
dc.identifier.citationمصلی نژاد, عباس. (1398). سیاستگذاری ارتباطات در عصر شبکه و جنبش‌های اجتماعی. فصلنامه سیاستگذاری عمومی, 5(1), 147-165. doi: 10.22059/ppolicy.2019.71579fa_IR
dc.identifier.issn2538-5577
dc.identifier.issn2538-5089
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22059/ppolicy.2019.71579
dc.identifier.urihttps://jppolicy.ut.ac.ir/article_71579.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/206918
dc.description.abstract<em>سیاستگذاری ارتباطات مبتنی بر چگونگی پیوند تکنولوژی، قدرت و شبکه‌های اجتماعی است. شبکه‌های اجتماعی جدید از قابلیت منحصربه</em><em>­</em><em>فردی برای سازمان‌دهی جنبش‌های اجتماعی برخوردارند. سیاستگذاری ارتباطات مبتنی بر چگونگی درک، تحلیل و مدیریت مؤثر پدیده‌های اجتماعی، منطقه‌ای و بین‌المللی خواهد بود. در این فرایند، مردم سوژة اصلی نظام‌های سیاسی، ساختار اطلاعاتی و ضرورت‌های امنیت‌سازی محسوب می‌شوند. هر یک از نهادهای یادشده تلاش دارد تا کنترل ادراک را در فضای سوژه‌یابی اجتماعی انجام دهد. در این مقاله تلاش می‌شود تا رابطة بین سیاستگذاری ارتباطات، شبکه‌ها و جنبش‌های اجتماعی تبیین گردد. به­طبع چنین فرایندی، بخشی از سازوکارهای مربوط به «سیاست فرهنگی» خواهد بود. در این فرایند، رسانه‌ها نقش تعیین‌کننده‌ای در سازماندهی افکار عمومی خواهند داشت. شبکه‌ای شدن ساختار اجتماعی زمینه‌های لازم برای کنش جمعی، کنش مشارکتی و ایجاد رابطه‌ای ارگانیک بین ارکان مختلف نظام سیاسی، اجتماعی و بین‌المللی را اجتناب‌ناپذیر می‌سازد. این فرایند نشان می‌دهد که در عصر شبکه‌ و جنبش‌های اجتماعی، الگوی کنش حکومت، ماهیت دگرگون‌شونده، تغییریابنده، هویتی و رقابتی پیدا کرده است. پرسش اصلی مقاله آن است که سیاستگذاری ارتباطات در جامعة شبکه‌ای دارای چه ویژگی، کارکرد و پیوندهایی با جنبش‌های اجتماعی است؟ فرضیة مقاله آن است که سیاستگذاری ارتباطات در عصر شبکه‌ای تابعی از سیاست فرهنگی، چگونگی کنش شبکه‌ای و جنبش‌های اجتماعی خواهد بود. برای تبیین این مقاله از رهیافت ارتباطات و شبکه استفاده می‌شود. چنین رویکردی، اولین‌بار توسط «مانوئل کاستلز» مطرح شد. کاستلز در صدد بود تا نشان دهد که جنبش‌های اجتماعی حاصل فضای شبکه‌ای بوده و دولت‌ها برای کنترل سیاست و معادلة قدرت، از الگو و سازوکارهای مربوط به سیاستگذاری ارتباطات استفاده می‌کنند.</em>fa_IR
dc.format.extent5282
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه تهرانfa_IR
dc.publisherUniversity of Tehranen_US
dc.relation.ispartofفصلنامه سیاستگذاری عمومیfa_IR
dc.relation.ispartofPublic Policyen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22059/ppolicy.2019.71579
dc.subjectسیاستگذاری ارتباطاتfa_IR
dc.subjectشبکهfa_IR
dc.subjectجنبش‌های اجتماعیfa_IR
dc.subjectرسانهfa_IR
dc.subjectافکار عمومیfa_IR
dc.titleسیاستگذاری ارتباطات در عصر شبکه و جنبش‌های اجتماعیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله اصلیfa_IR
dc.contributor.departmentاستاد علوم سیاسی دانشگاه تهرانfa_IR
dc.citation.volume5
dc.citation.issue1
dc.citation.spage147
dc.citation.epage165


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد