اثرات مصرف ترازوسین بر الکتروکاردیوگرافی، شاخص‌های قلب و عملکرد جوجه‌های گوشتی تغذیه‌شده با جیره متراکم برای القاء آسیت

Abstract

سندرم آسیت به عنوان یک عارضه متابولیکی، عمدتا به دلیل رشد سریع پرنده و اختلالات ثانویه ناشی از تامین ناکافی اکسیژن برای نیازهای متابولیک رشد، با کاهش فشار اسمزی-کلوئیدی خون به جهت اختلال عملکردی کبد باعث تراوش و تجمع پلاسمای خون در حفره بطنی جوجه‌های گوشتی اتفاق می‌افتد. در این تحقیق، اثرات مصرف ترازوسین به عنوان یک α بلوکر کاهش‌دهنده فشار خون بر الکتروکاردیوگرافی، شاخص‌های قلب و صفات عملکردی جوجه‌های گوشتی تغذیه ‌شده با جیره متراکم القاء‌کننده آسیت مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 300 قطعه جوجه‌گوشتی سویه راس 308 یک‌روزه در پنچ تیمار، چهار تکرار با 15 قطعه جوجه گوشتی در هر تکرار در قالب یک طرح کاملاً تصادفی (CRD) قرار گرفتند. تیمارها شامل: ۱) گروه دریافت‌کننده‌ جیره متعادل و آب آشامیدنی بدون<br />ترازوسین(شاهد)، ۲) گروه دریافت‌کننده جیره متراکم و آب آشامیدنی بدون ترازوسین، ۳) گروه دریافت‌کننده‌ جیره متراکم و آب آشامیدنی حاوی ترازوسین به مقدار یک mg/L، ۴) گروه دریافت‌کننده جیره متراکم و آب آشامیدنی حاوی ترازو سین به مقدار دو mg/L، ۵) گروه دریافت‌کننده جیره متراکم و آب آشامیدنی حاوی ترازوسین به مقدار چهار mg/L بود. در 42 روزگی صفات عملکردی، وزن و ابعاد قلب و الکتروکاردیوگرام‌های اندامی ثبت و آنالیز شدند. تغییرات مربوط به جیره و میزان مصرف ترازو سین تأثیر معنی‌داری بر صفات عملکردی جوجه‌های گوشتی نداشت. استفاده از جیره متراکم باعث افزایش معنی‌دار میزان چربی حفره شکمی شد. درصد تلفات ناشی از بروز آسیت با مصرف دو و چهار mg/L ترازوسین در مقایسه با گروه شاهد کاهش معنی‌داری نشان داد. فاصله (زمان) RR دراشتقاق‌های II و aVR تحت تأثیرتغییرات مصرف ترازوسین ونوع جیره غذایی قرار گرفت. مصرف دو mg/L ترازوسین باعث کاهش ارتفاع (ولتاژ) موج T و کاهش زمان RR در اشتقاق II شد. مصرف دو mg/L ترازوسین باعث کاهش وزن قلب، افزایش تعداد ضربانات قلب شد. بنابراین، مصرف ترازوسین در سطح دو mg/L آب آشامیدنی، ضمن ثبات در صفات عملکردی می‌تواند از بروز عارضه آسیت القاء‌شده به وسیله جیره متراکم از جنبه مشخصه‌های الکتروکاردیوگرافیک، شاخص‌های قلبی و تلفات در جوجه‌های گوشتی تاحد زیادی پیشگیری کند.