نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorجانسیز, احمدfa_IR
dc.contributor.authorزمانی, محسنfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-09T01:46:38Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-30T01:46:38Z
dc.date.available1399-07-09T01:46:38Zfa_IR
dc.date.available2020-09-30T01:46:38Z
dc.date.issued2015-12-22en_US
dc.date.issued1394-10-01fa_IR
dc.date.submitted2015-05-17en_US
dc.date.submitted1394-02-27fa_IR
dc.identifier.citationجانسیز, احمد, زمانی, محسن. (1394). تأثیرگذاری بنیادگران اسلامی آسیای مرکزی بر امنیت ملی افغانستان پس از خروج نیروهای بین المللی. فصلنامه سیاست, 45(4), 877-894. doi: 10.22059/jpq.2015.55949fa_IR
dc.identifier.issn1735-9678
dc.identifier.issn1735-9686
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22059/jpq.2015.55949
dc.identifier.urihttps://jpq.ut.ac.ir/article_55949.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/206022
dc.description.abstractمقالۀ حاضر سعی در تبیین این مسئله دارد که چگونه بنیادگرایان اسلامی در آسیای مرکزی می‌توانند امنیت ملی افغانستان را در پی خروج نیروهای بین‌المللی به چالش بکشند. نگارندگان ضمن تمرکز بر دو گروه اسلام‌گرایان جهادی آسیای مرکزی به نام‌های جنبش اسلامی ازبکستان و اتحادیۀ جهادی اسلامی، اعتقاد دارند انطباق‌پذیری زیادی که این گروه‌ها در پی کوچ اجباری به وزیرستان پاکستان پس از سال 2001 از خود نشان دادند و تغییرات ساختاری و ماهوی که طی این سال‌ها در این گروه‌ها به‌وجود آمده و ارتباط‌ گسترده با دیگر گروه‌های جهادی مستقر در وزیرستان پاکستان، موجب قدرت‌گیری و نفوذ روزافزون این گروه‌ها شده است؛ به‌طوری‌که ایجاد نشدن نهادهای سیاسی – امنیتی پایدار توسط نیروهای بین‌المللی و به‌تبع آن ضعف این ساختار‌ها در افغانستان و نبود راهبرد روشن و مشخص از سوی آمریکا در پی خروج از افغانستان و دودستگی و شکاف بین گروه‌های قومی شمال افغانستان و نبود رهبر کاریزماتیک بین آنها و در طرف مقابل انسجام و اتحاد گروه‌های جهادی آسیای مرکزی با دیگر گروه‌های جهادی فعال در حوزۀ افغانستان، از آنان گروه‌های بالقوه خطرناکی ساخته است که ضمن اینکه ممکن است زنگ خطری برای کشورهای منطقه باشند، نشانه‌هایی از قصد آنان برایناامن کردن افغانستان و بازگشت به منطقۀ آسیای مرکزی در فرصت مناسب دیده می‌شود که خروج نیروهای بین‌المللی از افغانستان، می‌تواند این فرصتطلایی را در اختیار این گروه‌ها قرار دهد. فرضیۀ ما در این مقاله این است که دو گروه بنیاد‌گرای اسلامی آسیای مرکزی به نام‌ «جنبش اسلامی» و «اتحادیۀ جهادی اسلامی»، گروه‌هایی بالقوه خطرناک و تهدیدی جدی برای ثبات و امنیت افغانستان و کشورهای منطقه در پی خروج نیروهای بین‌المللی از افغانستان هستند. در این مقاله ابعاد و احتمالات مختلف این فرضیه یعنی تهدیدآمیز بودن یا نبودن این گروه‌ها بررسی می‌شود.fa_IR
dc.format.extent278
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofفصلنامه سیاستfa_IR
dc.relation.ispartofpolitical quarterlyen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22059/jpq.2015.55949
dc.subjectگروه های جهادی اسیای مرکزی"fa_IR
dc.subjectامنیت ملی افغانستان"fa_IR
dc.subjectجنبش جهادی واتحادیه جهادی اسلامیfa_IR
dc.titleتأثیرگذاری بنیادگران اسلامی آسیای مرکزی بر امنیت ملی افغانستان پس از خروج نیروهای بین المللیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار گروه علوم سیاسی دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه گیلانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی دکتری روابط بین‌الملل دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه گیلانfa_IR
dc.citation.volume45
dc.citation.issue4
dc.citation.spage877
dc.citation.epage894


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد