نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorجمشیدی, محمدحسینfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-09T01:46:03Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-30T01:46:03Z
dc.date.available1399-07-09T01:46:03Zfa_IR
dc.date.available2020-09-30T01:46:03Z
dc.date.issued2011-06-22en_US
dc.date.issued1390-04-01fa_IR
dc.identifier.citationجمشیدی, محمدحسین. (1390). حکومت و مردم در اندیشه مولانا. فصلنامه سیاست, 41(2), 69-87.fa_IR
dc.identifier.issn1735-9678
dc.identifier.issn1735-9686
dc.identifier.urihttps://jpq.ut.ac.ir/article_29743.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/205822
dc.description.abstractرابطه حکومت و مردم مسأله انسان است که اندیشه غالب متفکران بزرگ را به خود مشغول داشته است. مولانا محمد بلخی نیز این مسأله را در سراسر آثارش مطرح ساخته و با تأکید بر ویژگی هایی چون عدالت، دانش، فضیلت و معنویت که بیانگرصلاحیت حکومت اند حکومت مطلوب را حکومت باطنی و معنوی می داند که پی آمدش حکم راندن بر دلهاست. رهبر چنین حکومتی ولی خدا (انسان کامل )است که حکمرانی اش مظهر شاهی و تدبیر اوست و نمونه عینی آن فرمانروایی پیامبر اسلام (ص) است. چنین حکومتی دارای چهار ویژگی عدالت ، معنویت ، فضیلت و تدبیر است. در نگاه مولانا رابطه حکومت و مردم در اصل نگهبانی، پرورشی و مهرورزی است نه قیمومیت و سلطه. او با توجه به تأثیر بنیادین حکومت بر مردم این رابطه رابا تشبیهاتی چون«روح و جسم » و «حوض و لوله ها» و...بیان می دارد.fa_IR
dc.format.extent276
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofفصلنامه سیاستfa_IR
dc.relation.ispartofpolitical quarterlyen_US
dc.subjectانسان کاملfa_IR
dc.subjectحکومتfa_IR
dc.subjectحکومت معنویfa_IR
dc.subjectسلطنت باطنیfa_IR
dc.subjectعدالتfa_IR
dc.subjectفضیلتfa_IR
dc.subjectمردمfa_IR
dc.subjectمولویfa_IR
dc.titleحکومت و مردم در اندیشه مولاناfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.contributor.departmentاستادیار گروه علوم سیاسی، دانشکده علوم انسانی دانشگاه تربیت مدرسfa_IR
dc.citation.volume41
dc.citation.issue2
dc.citation.spage69
dc.citation.epage87


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد