تاثیر تمرین هوازی به همراه مکمل یاری ویتامین D بر بیان ژن های آپوپتوزیس BCL2 ،BAX ، کاسپاز-3 و نسبت BCL2/BAX در ریه رت های نر مسموم شده با آب اکسیژنه

Abstract

زمینه وهدف: ورزش یک محرک فیزیولوژیک قوی است که می تواند با تاثیر بر روی تعدادی از مسیرهای سیگنالینگ خارج سلولی و داخل سلولی به طور مستقیم یا غیرمستقیم بر روند آپوپتوز ریه اثرگذار باشد. پژوهش حاضر، تاثیر تمرین هوازی و ویتامینD بر بیان ژنهای آپوپتوز BCL2,BAX ,Caspase3 ونسبت Bcl-2/Baxدر ریه رت های نر مسموم شده با آب اکسیژنه را مورد بررسی قرار داده. روش تحقیق: در این مطالعه 48سر موش نر بالغ ویستار به روش تصادفی مطابق با مداخلات استرس، ویتامین D و فعالیت بدنی به 6 گروه (هر گروه 8 موش ) شامل : آب اکسیژنه دوبرابر(2H)؛ 2H2O2 + ویتامین D3 (2HD)؛ 2H2O2+ تمرین ورزشی منظم E (2HE)؛ 2H2O2 + D3+ E (2HDE)؛ دی متیل سولفوکساید (DMSO) و کنترل(C) تقسیم و به مدت هشت هفته با تردمیل مورد آزمون قرار گرفتند. جهت القای آپوپتوز تزریق درون صفاقی H2O2 با دوز mmol/kg2 به صورت سه بار درهفته و یک ساعت قبل از تمرین انجام شد. همچنین 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین رت ها قربانی و نمونه های بافتی آنها جدا شده و در دمای −75°C نگهداری شد. سپس با استفاده از روش RT-PCR ، تغییر بیان ژن های BAX, BCL2 ,Caspase3 و نسبت BAX/BCL2 بافت ریه مورد سنجش قرار گرفت. یافته ها : بیان ژن BCL-2 درگروه تمرین(P=0.004) و ویتامین D(P=0.006) نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری داشت. در حالی که بیان ژن BAX ،BCL-2/BAX ،CASPASE-3 درگروه تمرین و ویتامین D به طور معناداری کمتر از گروه کنترل بود. همچنین همزمانی تمرین با ویتامین D اثر کاهنده بر بیان ژن BAX و نسبت BCL2به BAX داشت اما در بیان ژن BCL2 و کاسپاز 3 اثر معناداری یافت نشد. نتیجه گیری: تعامل تمرین با ویتامین D احتمالا در القای آپوپتوز ناشی از H202 به وسیله تغییر دربیان ژن های دخیل در آپوپتوز بافت ریه نقش دارد.