مقایسه تاثیر تمرینات باراسل با پیلاتس بر درد و ناتوانی عملکردی زنان مبتلا به کمر درد مزمن

Abstract

هدف: کمر درد مزمن یکی از مشکلات جوامع امروزی است که درمان آن پیامدهای اقتصادی، اجتماعی و روانی جامعه را کاهش می دهد. با توجه به نقش فعالیت های بدنی و تمرینات ورزشی در بهبود کمر درد، هدف از تحقیق حاضر مقایسه تاثیر تمرینات باراسل با پیلاتس بر درد و ناتوانی عملکردی زنان مبتلا به کمر درد مزمن بود. روش بررسی: در این مطالعه تعداد 30 بیمار زن مبتلا به کمر درد مزمن به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه 10 نفره، گروه باراسل (دامنه سنی7±42 سال، قد 8±160 سانتی متر و وزن 5/5 ± 62 کیلوگرم) و گروه پیلاتس (دامنه سنی5± 42/5 سال، قد 10 ± 159 سانتی متر و وزن 6 ± 61 کیلوگرم) و گروه کنترل (دامنه سنی 6 ± 42 سال، قد 11 ± 161 سانتیمتر و وزن 7 ± 59/5 کیلوگرم) قرار گرفتند. آزمودنی های گروه های مداخله به مدت 8 هفته و هر هفته سه جلسه 60 دقیقه ای تمرینات را انجام دادند اما گروه کنترل در طی این مدت زمان در هیچ گونه فعالیت درمانی شرکت نداشته و به فعالیت های عادی روزانه مشغول بودند. درد توسط مقیاس بصری درد و ناتوانی عملکردی بیماران توسط پرسشنامه آس وستری قبل و بعد از هشت هفته مورد ارزیابی قرار گرفت. شد. جهت تجزیه و تحلیل گروه های مورد مطالعه از روش آمار استنباطی تحلیل واریانس برای داده های تکراری استفاده شد (0/05≥p). یافته ها: یافته ها نشان داد که هر دو روش مداخله ای بکار گرفته شده باعث بهبود درد و ناتوانی عملکردی بیماران در مقایسه با گروه کنترل شده است (0/05≥p). همچنین یافته ها تفاوت معناداری را بین دو روش مداخله ای در متغیرهای دو گانه تحقیق نشان نداد (0/05<p). نتیجه گیری: با توجه به یافته های تحقیق حاضر تمرینات باراسل و تمرینات پیلاتس می توانند موجب بهبود درد و ناتوانی عملکردی زنان مبتلا به کمر درد مزمن گردد لذا احتمالا می تواند به عنوان یک مدالیته مفید برای توانبخشی زنان مبتلا به کمردرد مزمن توصیه شود.