تفسیر آنومالی های مغناطیسی منطقه آستمال با استفاده از روش بزرگترین مقدار ویژه

Abstract

یکی از اهداف مهم در تفسیر داده‌های میدان مغناطیسی تعیین موقعیت افقی توده‌های مسبب آنومالی می‌باشد بدین منظور روش‌های مختلفی ارائه شده است که بر پایه گرادیان‌هایی از میدان پتانسیل بنا شده‌اند. در این پژوهش از روش‌های مقادیر ویژه جهت تعیین مرز توده‌های مغناطیسی استفاده شد این روش‌ها بر روی داده‌های مغناطیسی مدل مصنوعی با و بدون نویز اعمال گردید نتایج حاکی از کارایی روش بزرگترین مقدار ویژه و عدم کارایی روش دترمینان و کوچکترین مقدار ویژه در تعیین مرز توده‌های مغناطیسی است. مقایسه روش بزرگترین مقدار ویژه با دیگر روش‌های تعیین مرز بیانگر دقت بسیار بالای آن در تعیین مرز توده و عدم تولید لبه کاذب می‌باشد همچنین روش بزرگترین مقدار ویژه نسبت به روش زاویه تیلت از کارآیی بسیار بالایی در تفکیک توده‌های عمیق برخوردار است. روش بزرگترین مقدار ویژه همراه با روش‌های مشتق قائم مرتبه اول و دوم، سیگنال-تحلیلی و زاویه تیلت جهت تفسیر داده‌های مغناطیسی منطقه آستمال، ورزقان، آذربایجان شرقی به کار برده شد نتایج بیانگر کارآیی بسیار خوب روش بزرگترین مقدار ویژه در تعیین مرز توده‌های مگنتیتی، موقعیت گسل‌ها و دایک‌های منطقه می‌باشد. تلفیق نتایج حاصل از روش‌های مغناطیسی با داده‌های زمین‌شناسی منطقه حاکی از نفوذ سیالات کانی‌ساز در داخل گسل‌ها و و شکستگی‌های منطقه بوده که در این بین دایک‌های موجود در منطقه نقش عمده‌ای در تمرکز و انباشتگی سیالات کانی‌ساز جهت تشکیل آنومالی A داشته‌اند همچنین نتایج نشان می‌دهد که سه آنومالی A، B و C یک‌پارچه نبوده بلکه هر کدام از آنها به صورت مستقل در داخل شکستگی‌ها و گسل‌های منطقه تشکیل شده‌اند.