توسعه روابط آزمایشگاهی– فیزیک سنگ، جهت تخمین سرعت – دامنه موج، در شرایط مخزنی

Abstract

در حال حاضر عمده روش‌های ازدیاد برداشت به‌کار برده شده در مخازن نفتی کشور، تزریق آب و تزریق گاز هستند. تزریق گاز، به عنوان مثال CO2، یکی از کاربردی‌ترین روش‌های افزایش ضریب بازیافت میادین نفتی است. در راستای مطالعه نشانگر‌های لرزه‌ای، میزان سازگاری تئوری گاسمن و روابط گرینبرگ- کاستاگنا با شرایط اشباع محیط توسط دی‌اکسیدکربن، با استفاده از داده‌های آزمایشگاهی بررسی گردید. اگرچه این روابط سال‌هاست مورد استفاده‌اند و نتایج نسبتاً معتبر و قابل قبولی ارائه داده‌اند، اما معمولاً بر اساس فرضیاتی هستند که گاهی نتایجی دور از واقعیت بروز می‌دهند. در این تحقیق، گاز CO2به صورت فاز محلول در مقیاس آزمایشگاهی به نمونه‌هایی ماسه‌سنگی تحت فشار مخزن تزریق شده و روند تزریق توسط انتقال و ثبت امواج الاستیک مطالعه شده است. با تغییر پارامترهای مؤثری همچون فشار محصوری (در حد فشار مخزن)، فشار منفذی (در حد فشار مخزن)، فرکانس موج عبوری، غلظت CO2، در هر مرحله از آزمایش‌ها، تأثیر آن‌ها بر سرعت و دامنه موج لرزه‌ای بررسی شده است. در نهایت بر اساس نتایج طیف متنوعی از آزمایش‌ها، روابطی توسعه داده شده که سرعت و دامنه موج لرزه‌ای را بر اساس فشار مؤثر، فرکانس و غلظت تخمین می‌زند. اعتبارسنجی نشان می‌دهد که سازگاری روابط ارائه شده با مشاهدات آزمایشگاهی بیش از 90 درصد بوده و مطلوب‌تر از دیگر روابط مورد استفاده است.