بررسی اثرات گسترش اتوبوس های تندرو شهری بر ترافیک و آلودگی هوا با استفاده از مدل(EMME/2) و(IVE). (مطالعه موردی: خط شماره 10 مسیر برگشت دانشگاه آزاد به سمت میدان آزادی)

Abstract

<strong>چکیده:</strong><br /> <strong>زمینه و هدف</strong>: در سال‌های اخیر استفاده از سامانه اتوبوس‌های تندرو حمل ‌و ‌نقل شهری در شهر تهران مورد توجه بوده ‌است و تا حد زیادی رضایت شهروندان تهرانی را در پی داشته ‌است. سیستم اتوبوس‌های تندرو حمل و نقل شهری موجب کاهش هزینه حمل ‌و نقل، سرعت بالاتر و در نهایت راحتی مردم می‌گردد. بنابراین در این پژوهش به تاثیر عملکرد سیستم اتوبوس تندرو شهری می‌پردازیم. <br /> <strong>مواد و روش‌ها:</strong> جهت رسیدن به این هدف، ابتدا حجم ترافیک وسایل نقلیه در دو سناریوی وجود و عدم وجود اتوبوس‌های تندرو شهری توسط مدلبه‌دست آمد و در ادامه پس از محاسبه الگوی رانندگی با اندازه‌گیری میدانی، بررسی کیفیت سوخت و محاسبه نوع ناوگان عبوری مسیر مورد نظر، میزان انتشار آلاینده‌های تولیدی هر یک از وسایل نقلیه با استفاده از مدلIVE به‌‌دست آمد و در نهایت میزان انتشار آلودگی ناشی از منابع متحرک در این دو سناریو مقایسه شد تا میزان اثربخشی استفاده از سیستم اتوبوس‌های تندرو به‌دست آید.<br /> <strong>یافته‌ها:</strong> بر اساس نتایج در مقایسه دو سناریوی وجود BRT برای آلاینده مونوکسیدکربن موجب کاهش 92/134 کیلوگرم در طول 12 ساعت اندازه‌گیری شده بود. هم‌چنین آلاینده ترکیبات آلی فرار 5/13 کیلوگرم کاهش یافته بود. اکسید­های نیتروژن 0/8 کیلوگرم و اکسیدهای گوگرد 0/97 کیلوگرم افزایش داشت. همچنین مقادیر آلاینده ذرات معلق 0/48 کیلوگرم و نیز مقادیر بنزن 0/48 کیلوگرم کاهش یافته بود. وجود BRT برای مقایسه دو سناریو گاز گلخانه‌ای دی‌اکسیدکربن موجب کاهش 4361/197 کیلوگرم در طول 12 ساعت اندازه‌گیری شده بود. همچنین تأثیر بکارگیری BRT موجب کاهش کیلوگرم 0/37 اکسید نیتروس و 86/6 کیلوگرم متان در طول این مدت شده بود.<br /> <strong>نتیجه‌گیری:</strong> الگوی رانندگی و حجم تردد، دو متغیر مهم در IVE هستند. آلاینده مونواکسیدکربن و آلاینده ترکیبات آلی فرار بیشتر از ناوگان سواری منتشر می­شود. در انتها وجود BRT موجب کاهش شدید دی‌اکسیدکربن شده که آلاینده اصلی گاز گلخانه‌ای به شمار می­آید.