صفت تفضیلی در حوزه‏ی کسره‏ی اضافه

Abstract

در این مقاله، ضمن معرفی حوزه‏ی کسره‏ی اضافه و پذیرش تحلیل معظمی (1385)، با قائل شدن به گروه درجه در زبان فارسی، به مقایسه‏ی ‏دو فرضیه در خصوص ساخت درجه در صفات تفضیلی این زبان می‏پردازیم. بر خلاف نظر کندی (1999) که معتقد است گروه درجه ‏‎[DegP]‎‏ در درون فرافکن مستقل خود گروه صفتی را به عنوان متمم میپذیرد، به پیروی از جکنداف (1977)، هلان (1981)، هایم (1985)، ‏مک‌کاولی (1994) و هازوت (1995) گروه درجه را در جایگاه مخصص گروه صفتی در زبان فارسی در نظر می‏گیریم که هسته‏ی صفت، ‏گروه حرف اضافه‌ای با هسته‏ی "از" را به‌ عنوان متمم خود پذیرفته است. آنگاه با قائل شدن به این که هسته‏ی گروه درجه دارای مشخصه‏ی ‏قوی و تفسیر نا‌پذیر ‏‎[Adj]‎‏ هست، در نحو آشکار هسته‏ی گروه صفتی را به خود جذب می‏کند تا مشخصه‏ی ‏‎[Adj]‎‏ خود را بازبینی و حذف ‏کند. بدین ترتیب فرافکن درجه، خود در درون فرافکن گروه صفتی قرار میگیرد و همراه با آن وارد حوزه‏ی اضافه می‏شود.‏