نامهای اهورامزدا در اوستا

Abstract

مفهوم خدا جوهرة اصلی و بنیادی ترین مفهوم در بسیاری از متون مقدس از جمله اوستا است. در<br />این گونه متون، صفات و ویژگی های خداوند از طریق اسماء و نامهایی بیان شده است که هر یک<br />معرف جنبه ای از وجود خداوند اند. در اوستا نیز خداوند با نا مهای متعددی چون اهورامزدا که<br />معرف بالاترین خرد و یکتایی کامل اوست، و نیز صد و یک نام دیگر خوانده شده است. اهورامزدا<br />در گاهان خداوند خرد است که گیتی و مینو را به وسیلة آن می آفریند. بدین سبب جهان هستی که<br />سراسر نیکویی است، فعل او به شمار می آید، اما او بیکرانه و نامحدود، و گیتی کرانه مند و محدود<br />است. اهورامزدا قائم به ذات است و امشاسپندان که جلوه های او هستند، قائم به او می باشند. به این<br />ترتیب، آفرینندگی و فزونی بخشی، اقتضای ذات اهورامزدا به شمار م یآید که از طریق سپنته مینیو<br />که خرد مقدس و هستی بخش اوست، به ظهور می رسد. در این پژوهش کوشش بر آن است که با<br />بررسی نام های خداوند در اوستا و تفاسیر آن، صفات و ویژگی های اهورامزدا از دیدگاه دین مزدایی<br />تبیین شود.