سیمای ادبی زردشت، مانی و مزدک در آثار منظوم فارسی

Abstract

نظر به تأثیر تاریخ باستان در ادبیات فارسی نگارنده در نظر دارد سیمای ادبی سه شخصیت برجستة<br />ایرانی یعنی زردشت، مانی و مزدک را در آثار منظوم فارسی مقایسه نماید. ناگزیر، پس از بررسی<br />ردپای آنها در متون نظم و شناخت دیدگاه شعرا نسبت به این سه نام آور در می یاابیم که زردشت<br />بیش از دو دیگر کانون توجه ادبا، البته در جهت ذم و نکوهش وی بوده است. همچنین شعرا به<br />جنبة هنری و مضامین زیبا سازی مانی بدون در نظر گرفتن پیامش توجه داشت هاند، حال آنکه مزدک<br />همواره مورد بی اعتنایی و مذمت شدید شعرا قرار گرفته است. از دلایل ک متوجهی برخی شعرا به<br />این بزرگان م یتوان به غرض ورزی های سیاسی- مذهبی معاندان، ب یاطلاعی شعرا از احوال پیشینیان<br />و نیز نفوذ اسلام در ایران و رد این سه آیین توسط مسلمانان اشاره کرد. به نظر می رسد که توجه<br />بیش از حد به جنبة هنری مانی نیز به دلیل پنهان کردن و مرموز بودن عقاید او م یباشد.