اهمیت سیاست گذاری در بخش مسکن و ارزیابی وضعیت شاخص های مسکن در ایران

Abstract

مسکن یکی از نیازهای پایه و اساسی همه­ی افراد و خانوارهاست که مطلوبیت آن نقش مستقیمی در کیفیت زندگی دارد. از این رو همه­ی جوامع به نوعی با مشکل مسکن مواجه هستند. در حال حاضر، مشکل تأمین مسکن، به ویژه برای اقشار کم­درآمد، به عنوان یکی از چالش­های اساسی کشورها محسوب می­گردد. لذا، دولت­ها با ویژگی­های گوناگون اقتصادی، اجتماعی و سیاسی برای حل کردن مسائل مربوط به مسکن اقدام نموده­اند و در این راستا، از سیاست­های متنوعی بهره گرفته­اند. در ایران نیز عوامل بسیاری موجب پیدایش و تشدید مشکل تأمین مسکن گردیده­اند که به فراخور آنها سیاست­هایی اتخاذ شده است. ولیکن، در دوره­های زمانی مختلف، شرایط خاصی بر جامعه حاکم بوده است که به طور مستقیم و غیر مستقیم روش­های مواجهه با مشکلات و اجرای قوانین و سیاست­های مسکن را تحت تأثیر قرار داده­اند. هدف از پژوهش حاضر تشریح اهمیت سیاست­گذاری در بخش مسکن و همچنین، ارزیابی وضعیت شاخص­های مسکن در شهرستان­های کشور است. بدین منظور تعداد 13 شاخص در چهار گروه شامل «شاخص برخورداری»، «تأسیسات زیربنایی»، «فضاهای داخلی مسکن» و «شاخص پایداری» سازمان­دهی شد و شهرستان­های کشور مورد ارزیابی قرار گرفتند. تحلیل داده­ها با استفاده از روش ­AHP گروهی و TOPSIS صورت پذیرفت. نتایج مطالعه حاکی از آن است که نظام مرکز- پیرامون در برخورداری شهرستان­های کشور از شاخص­های مسکن وجود دارد.