نقش آموزش در توسعه کارآفرینی صنایع دستی ایران

Abstract

این پژوهش در پی شناسایی و بررسی شیوه‌های آموزش و توسعه کارآفرینی در صنایع‌ دستی است. روش این پژوهش بر اساس ماهیت توصیفی-پیمایشی است و در زمرة پژوهش‌های کاربردی قرار می‌گیرد. در تجزیه ‌و تحلیل داده‌ها، از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش 250 نفر از کارشناسان سازمانمیراثفرهنگی، صنایع‌دستیوگردشگری هستند که از طریق توزیع پرسشنامه، داده‌های اولیه جمع‌آوری گردید و در نرم‌افزار SPSS مورد تجزیه ‌و تحلیل قرار گرفت. به ‌منظور آزمون فرضیات، از آزمونt تک‌نمونه و جهت مشخص کردن نرمال یا غیر نرمال بودن مؤلفه‌های پژوهش، از آزمون کولموگروف–اسمیرنوف استفاده شد. در پایان نیز به‌منظور اولویت‌بندی مؤلفه‌های پژوهش، از آزمون فریدمن استفاده گردید. یافته‌های تحقیق نشان داد که بین شیوه‌های مختلف آموزش و توسعه کارآفرینی در صنایع‌ دستی، ارتباط معناداری وجود دارد. همچنین، آموزش از طریق تمرکز بر سرمایه‌گذاری در آموزش صنایع‌ دستی در مراکز رشد، پارک‌های صنعتی و فنّاوری از نظر اهمیت با میانگین رتبه ۳۵/۳ در اولویت اول قرار گرفت و آموزش از طریق تربیت‌ مربی کارآفرینی به ‌منظور آموزش شیوه‌های نوین با میانگین رتبه ۴۷/۲ و آموزش از طریق تبیین رشته‌های هنری مرتبط با کارآفرینی صنایع دستی در مقاطع مختلف تحصیلی با میانگین رتبه ۲۵/۲ در اولویت‌های بعدی قرار گرفتند و آموزش از طریق ایجاد کارگاه‌های آموزشی مبانی کارآفرینی حوزه صنایع دستی و گردشگری زیر نظر سازمان میراث فرهنگی و گردشگری نیز با میانگین رتبه ۹۳/۱ از درجه اهمیت پایین‌تری برخوردار بود. بنابراین، نتایج حاکی از اهمیت تکیه بر شیوه‌های نوین آموزش کارآفرینی از طریق مراکز رشد، پارک‌های صنعتی و فنّاوری به‌منظور توسعه کارآفرینی در صنایع دستی بود.