تاثیر کم آبیاری بر کمیت و کیفیت چغندرقند در کبوترآباد اصفهان

Abstract

زارعین چغندرکار در اراضی بدون محدودیت شوری آب و خاک به علت مصرف بیش از نیاز آب آبیاری با افت کیفیت ریشه مواجه هستند. در سال 1379 جهت تعیین رابطه کم آبیاری و کمیت و کیفیت ریشه چغندرقند مطالعهﺍی در ایستگاه کبوترآباد مرکز تحقیقات کشاورزی اصفهان انجام شد. در این پژوهش شش تیمار میزان آب مصرفی از 10770 تا 8554 مترمکعب در هکتار با استفاده از روش آبیاری بارانی تک شاخهﺍی با آبﭘاشﻫای نلسون F43 با فاصله 12 متر و فشار 5/3 اتمسفر اعمال گردید. رقم چغندرقند مورد استفاده مولتی ژرم7233 بود, پس از نصب سیستم، الگوی پخش و شدت پاشش نازلﻫا تعیین گردید. نتایج بدست آمده نشان داد که با کاهش مصرف آب عملکرد ریشه، قند ناخالص، سدیم ریشه و قند قابل استحصال به صورت معنیﺩار کاهش، ولی درصدقند و میزان ازت مضره ریشه به صورت معنیﺩاری افزایش یافت. حداکثر عملکرد ریشه در تیمار 10770 متر مکعب در هکتار به میزان 55 تن در هکتار بدست آمد. در حالی که با مصرف 8554 متر مکعب آب, عملکرد ریشه تا 10/20 تن در هکتار کاهش یافت. با اعمال کم آبیاری کارایی مصرف آب برای عملکرد ریشه کاهش نشان داد. کاهش کارایی مصرف آب برای عملکرد قند به میزان 80/4 تن در هکتار از تیمار 9815 مترمکعب آب در هکتار و کمتر از آن حادث شد. در این تحقیق مشخص شد که سدیم ریشه نسبت به مقادیر آب عکسﺍلعمل نشان میﺩهد، بدین مفهوم که مصرف بیشتر آب سدیم ریشه را افزایش داده و در نتیجه درصدقند چغندرقند را کاهش میﺩهد. در این اراضی با مصرف مقدار واقعی آب مورد نیاز نمی توان میﺗوان از افزایش سدیم ریشه و کاهش درصد قند جلوگیری کرد. نتایج این تحقیق نشان داد که با کاهش مصرف آب کمتر از 5/97 درصد آب مورد نیاز نمیﺗوان راندمان مصرف آب برای عملکرد قند را افزایش داد. هم چنین عملکرد قند سفید نسبت به کم آبیاری واکنش نشان داد و با کاهش مصرف آب، عملکرد قند سفید به صورت معنیﺩار کاهش یافت, به طوری که در تیمارهای مصرف 10498 و 8554 متر مکعب آب در هکتار, عملکرد قند سفید به ترتیب 56/4 و 42/2 تن در هکتار کاهش یافت.