امنیت انسانی و سرمایۀ اجتماعی (شاخص‌های پیونددهنده)

Abstract

مفهوم نوین امنیت انسانی در سال­های اخیر همزمان با موج گرایش دولت­ها به اتخاذ استراتژی­های جدید در راستای توسعة پایدار و به‌صراحت با گزارش سال 1994 مرکز توسعة سازمان ملل متحد به جامعة جهانی معرفی شد که در هفت بُعد خود (اقتصادی، غذایی، بهداشتی، زیست­محیطی، فردی، اجتماعی و سیاسی) سیاست­های کلی دولت‌ها را تحت تأثیر قرار داد. در مباحث جامعه‌شناختی نیز هم­زمان، با معرفی سرمایة اجتماعی، منبعی نوظهور و تأثیرگذار بر رفتار کنشگران در جامعه شناسایی شد که با اصلی­ترین مؤلفه­های خود یعنی اعتماد، هنجارها و شبکه­های اجتماعی نقش مؤثری بر عملکرد و فعالیت افراد جامعه در عرصه­های گوناگون ایفا می­کند. با توجه به رابطة فعال و بی‌تردید این دو مفهوم در حوزة علوم انسانی و با عنایت به تمرکز پارادایم امنیت انسانی بر تأمین امنیت افراد که کنشگران اصلی عرصة اجتماع می­باشند، در هفت بُعد از تهدیدها، آثار متقابل امنیت انسانی و سرمایۀ اجتماعی در عرصة اجتماع در ساحت­هایی مانند همبستگی و امنیت اجتماعی، سلامت روانی و امنیت فردی، محیط زیست، مشارکت و امنیت سیاسی، جرم و حمایت­های کیفری، اعتماد و حس امنیت قابل مطالعه است.