تحلیلی بر عرضه و تقاضای مسکن در منطقه یک تهران

Abstract

یکی از جلوه­های زندگی صنعتی رشد فزاینده شهر نشینی بوده که مشکلات عدیده­ای از جمله کمبود مسکن را ایجاد و تشدید نموده است. سکونت تعداد فزاینده­ای از مردم در زاغه­ها و حاشیه شهرها به خصوص شهرهای کشورهای در حال توسعه یکی از نشانه­های وسعت و حدت مساله مسکن شهری است. ایران نیز به عنوان یک کشور در حال گذار از اقتصاد کشاورزی و جامعه سنتی به اقتصاد صنعتی و جامعه شهری از دهه 1340 شاهد پیدایش مشکلات شهری به خصوص در بخش مسکن بوده است. در شرایط کشور ما میزان تولید و عرضه مسکن کمتر از تقاضای آن است. به طوریکه کمبود مسکن گرانی زمین و اجاره بها و ... مشکلات اساسی سکونت در مراکز شهری کشورمان نظیر شهر تهران و به خصوص منطقه یک می­باشد. حل مشکل مسکن در این منطقه از شهر شناخت همه جانبه عوامل و اصلاح انها را می­طلبد. بدین منظور در این تحقیق برای بررسی راهکارهای رفع مشکل مسکن در منطقه یک که به نظر می­رسد بتوان آنها را در دو محور مهاجرت و کاربری اراضی طبقه بندی کرد از روش پیمایشی در سه ناحیه از نواحی 10 گانه منطقه یک (نیاوران، مینی سیتی،تجریش) و با استفاده از داده­ های گرد اوری شده از طریق یک صد (100) پرسش­نامه توسط خانوارهای ساکن در منطقه و با استفاده از نرم افزار SPSS و تکنیک­های آماری ضریب همبستگی پیرسون و ازمون کای دو (chi-square) مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج بررسی­ها نشان می­دهد که با وجود رابطه مثبت بین عدم تعادل در عرضه و تقاضای مسکن (نداشتن مسکن ملکی) در محدوده مورد مطالعه و مهاجرت شدت این رابطه در حدی است که در سطح اطمینان 99 درصد رابطه معنی دار بین دو متغیر تأیید گردد.