سنجش سطوح توسعه روستایی دهستان‌های شهرستان روانسر به روش TOPSIS*

Abstract

تمرکز شدید و نابرابری در توزیع امکانات و خدمات روستایی که معلول سیاست های تمرکز گرایی و رشد قطبی طی دهه­ های گذشته، موجب گردیده، مراکز روستایی شهرستان روانسر متناسب با امکانات و توان­ های محیطی، توسعه نیابند. بی شک روند توسعه آن­ها با مشکلاتی اساسی روبروست. بنا به ضرورت چنین شرایطی، نواحی روستایی شهرستان روانسر نیاز به مطالعات عمیق و جدی در زمینه شاخص­ های توسعه دارد. تا جایگاه روستاها در زمینه برخورداری از امکانات و خدمات روشن و کمبودها و نارسائی­ های خدماتی آن­ها مشخص گردد. در این راستا هدف کلی مقاله بررسی تعیین میزان توسعه یافتگی دهستان­ های شهرستان روانسر است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی و موردی است. دراین تحقیق از 24 شاخص کمی و کیفی، بعد از وزن دهی به آن­ها با استفاده از روش آنتروپی شانون6 دهستان شهرستان روانسر را با روش TOPSIS خطی، درجه توسعه یافتگی آن­ها مشخص گردیده است. نتایج کاربردی این پژوهش می­ تواند راهبردهایی زمینه شیوه تصمیم گیری، سیاست گذاری و برنامه ­ریزی­ های ناحیه­ ای دراختیار مسئولین اجرایی استان و شهرستان قرار دهد. نتایج پژوهش نشان می ­دهد فقدان خدمات و توزیع نابرابر آن، نه تنها نابرابری ­ها را شدت بخشیده بلکه روند مهاجرت­ ها را گسترش داده است. همچنین نتایج تحقیق نشان داد، 7 آبادی معادل4.9 درصد به عنوان روستاهای برخوردار، 26.8 درصد از کل آبادی­ ها نیمه برخوردار و 68 درصد از آبادی ­ها غیر برخوردار می­ باشند. به منظور توانمند­سازی مراکز دهستان های تابعه شهرستان روانسر، اولویت اول در برنامه ­ریزی­ ها در بخش تأمین نیازهای زیستی مانند:آبسالم،مسکن مناسبات،توانمند سازی بخش کشاورزی می ­تواندسطح درآمد روستایی ان را بالا برده و از روند مهاجرتی تا حد قابل توجهی کاهش دهد.