مفهوم «الراسخون فی العلم» در ادبیات فلسفی و آرای تفسیری ملاصدرا
(ندگان)پدیدآور
خلیلی نوشآبادی, اکرمنوع مدرک
Textمقاله پژوهشی
زبان مدرک
فارسیچکیده
یکی از اصطلاحات شناختۀ قرآنی «الراسخون فیالعلم» است که در هفتمین آیه از سورۀ آل عمران یاد شده، و در تفاسیر اسلامی با بحث تأویل آیات متشابه گره خورده است. این اصطلاح در آثار ملاصدرا ـ اعم از تفسیری و فلسفی ـ نیز بهوفور دیده میشود. وی افزون بر این که در بحثهای تفسیری خویش رسوخ در علم را ملاک جواز ورود به عرصۀ تأویل دانسته، کاربرد این ملاک را توسعه بخشیده، و در گسترهای از مباحث اعتقادی و فلسفی از آن همچون معیار حقانیت و بطلان آراء مُفَسّران و فیلسوفان و متکلمان بهره جسته است. در این مطالعه بنا داریم ضمن بازخوانی ویژگیهای راسخان در علم از نگاه ملاصدرا و پیجویی مصادیق آن در آرای تفسیری وی، دریابیم که این مفهوم در نظام فکری او چه جایگاهی دارد.
کلید واژگان
صدارالدین شیرازیتأویل
محکم و متشابه
حکمت متعالیه
الهام
شهود
مفاتیح الغیب
تاریخ تفسیر
نمادگرایی
شماره نشریه
58تاریخ نشر
2016-02-201394-12-01
ناشر
معاونت دانشجویی ـ فرهنگی دانشگاه آزاد اسلامی، پژوهشکدۀ قرآن و عترتIslamic Azad University, Research Institute for Qur’an and Etrat




