نقش فعالیت بدنی و ورزش در گذران اوقات فراغت معلولان جسمی

Abstract

سیدمحمد حسین رضوی، رضا رجب­زاده، علی اکبر میرزاپور، سید احمد سجادی <br /> <br />مقدمه و هدف<em>:</em> فراغت زمان بیهوده و عبث تعبیر نمی­شود و هدف این پژوهش بررسی نقش فعالیت بدنی و ورزش بر اوقات فراغت معلولان جسمی است. <br />روش شناسی<em>:</em><em> </em>تحقیق با توجه به هدف از نوع تحقیقات کاربردی، از نظر روش انجام تحقیق توصیفی و نحوه گردآوری داده‌ها به روش میدانی انجام شد، پرسشنامه 38سوأله پس از تأیید روایی محتوی و پایایی آلفای کرونباخ (82/0) در میان 355 نمونه آماری توزیع شد. جهت تجزیه و تحلیل داده­ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده گردید (05/0≥p). <br />یافته­ها<em>:</em> افزایش زمان فراغت معلولان در طی ده سال گذشته، میانگین زمان فراغت معلولان 5/6 ساعت در شبانه روز بوده که ورزش در این زمان در رتبه چهارم اولویت­ها قرار داشت. <br />بحث و نتیجه­گیری<em>:</em> اعمال موارد ذیل ضروری به نظر می­رسد: برنامه­ریزی مدون ورزشی برای فراغت معلولین از طریق سازمان­های ذی­ربط، افزایش انگیزه معلولان برای انجام فعالیت­بدنی و ورزش، فرهنگ سازی جامعه برای ایجاد آمادگی ذهنی و روانی در اقشار مختلف برای باور نقش و اهمیت ورزش معلولان. <br /><em> </em> <br /> <br /> <br />