مقایسة امکانات باشگاه¬های ¬ورزشی دولتی و خصوصی بانوان شهر تهران از دیدگاه مدیران، مربّیان و ورزشکاران

Abstract

چکیده هدف: مقایسة امکانات باشگاه­های ورزشی دولتی و خصوصی بانوان شهر تهران براساس ارزیابی­های مدیران، مربّیان و ورزشکاران این باشگاه‌ها هدف تحقیق حاضر بود. روش‌: برای این منظور، از بین 207 باشگاه ورزشی بانوان چهار حوزة شهر تهران (45 درصد دولتی) که دارای فضای سرپوشیده و حدِّ اقل سه رشتة ورزشی فعّال بودند، با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای نسبتی 85 باشگاه (42 باشگاه دولتی) از چهار حوزة شهر انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها، از سیاهة ارزیابی امکانات و تجهیزات باشگاه‌های ورزشی در سه ویرایش، ویژة مدیر، مربّی و ورزشکار که در فرآیند این تحقیق ساخت و اعتباریابی شد، استفاده گردید. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین کیفیّت کلّی امکانات باشگاه­های ورزشی دولتی و خصوصی بانوان شهر تهران، تفاوت معنی­داری وجود ندارد (05/0<P). تجزیه و تحلیل‌های بیشتر برای مقایسة ارزیابی­های مدیران، مربّیان و ورزشکاران آشکار کرد که مدیران باشگاه­های دولتی و خصوصی کیفیّت امکانات باشگاه­های تحت مدیریّت خود را به طور معنی‌داری بالاتر از مربّیان و ورزشکاران گزارش کرده­اند (05/0>P). بحث: نتایج حاکی از رشد کمّی ‌و کیفی امکانات و تجهیزات باشگاه­های ورزشی بانوان شهر تهران بود. محقّق، ضرورت توجّه بیشتر روی برخی از مؤلّفه‌های امکانات باشگاه­های دولتی و خصوصی را جهت بهبود وضعیّت سرویس­دهی مورد بحث قرار داد.