گذری به هند: دیار مذاهبی دور امّا نزدیک

Abstract

رمان «<em>گذری به هند</em>» (1926) نوشتة ای. ام. فورستر به همان میزان که گذری است بین نژادها، مذاهب، و عقاید سیاسی، اتصالی میان انسان‌ها در این دو اقلیم نیز هست. به نظر می‌رسد فورستر در رمان خود تلاش می‌کند برای نزدیکی غرب و شرق راه حلی انسانی و متمدنانه پیشهاد کند، اما راز و روش شناختن و نزدیک شدن به شرق چگونه در رمان «گذری به هند» تصویر شده است؟ در مقالة حاضر هدف آن است که به روشی کیفی و هرمنوتیکی با تمرکز بر خود داستان و مطالعه و تفسیر ساختار، درون‌مایه‌ها، و نمادهای آن، آنچه در دنیای ذهن فورستر راز شناخت و نزدیکی به شرق بوده آشکار شود. راه حل البته رازی مگو، نهفته، و نایافته نیست، بلکه چنان‌که در این رمان به تصویر کشیده شده، پیشاپیش به صورت طبیعی در گونه‌گونی و رنگارنگی طبیعت و فرهنگ هند حضور دارد. ساختار، نمادها و درونمایه‌های اثر، با به تصویر کشیدن امکان وحدت در عین گونه‌گونی، همه در خدمت این‌اند که نشان دهند تقریب مذاهب امکان پذیر است، به شرط آنکه هرکس پایبند اعتقادات خود باشد و به اعتقادات دیگران احترام بگذارد.