زبان فارسی در هند بر اساس ملاحظات ابن‌بطوطه
نوع مدرک
Textمقاله پژوهشی
زبان مدرک
فارسیچکیده
«سفرنامه ابن‌بطوطه»یکی از آثار ارزشمند عربی است که می‌تواند در تعریف یا تبیین برخی مجهولات تاریخ ادبی یا تاریخ سیاسی و اجتماعی ایران در هند تأثیری بسزا داشته باشد. ابن‌بطوطه سیاح معروف عرب (779- 730 هجری) در بخشی از سفرنامه معروف خود شرح مفصل سفرش را به هند بیان و روایت کرده است. حضور و تقرب خاص او در نزد سلطان فارسی‌زبان دهلی به گزارش‌های او ارزش تاریخی و ادبی بخشیده است. در این مقاله گزارش‌های عربی مشتمل بر مندرجات فارسی در دو بخش الفاظ و جملات به شکل تحلیل در متنموردبررسی قرارگرفته است. پس‌ازآن به سیر نفوذ فارسی در هند ازنظر تاریخ ادبی و تاریخ سیاسی پرداخته‌شده است تا به استناد منابع تاریخی و تاریخ ادبیات فارسی دلایل پویایی این زبان مشخص گردد. دستاوردهای این پژوهش نقش حاکمان فارسی‌زبان هند را در پویایی و رواج فارسی در خارج از مرزهای ایران نشان می‌دهد. همچنین این سفرنامه، سند و مرجعی مطمئن در تبیین مطالعات تاریخ و ادب فارسی به شمار می‌رود و باعث می‌شود ابعاد تعاملات فرهنگی ایران و هند از عمق بیشتری برخوردار گردد و منبعی موثق از فرایند تحقیقاتی منسجم را درباره تاریخ ادبیات و زبان فارسی در هند ایفا نماید.
کلید واژگان
ابنبطوطهسفرنامه
زبان فارسی
هند
شماره نشریه
24تاریخ نشر
2015-09-231394-07-01
ناشر
دانشگاه سیستان و بلوچستانUSB
سازمان پدید آورنده
استادیار زبان و ادبیات عربی دانشگاه سیستان و بلوچستاناستادیار زبان و ادبیات عربی دانشگاه سیستان و بلوچستان
شاپا
2008-57102528-5062
