مقایسۀ اثربخشی روش فرنالد و دیویس بر عملکرد خواندن دانش‌آموزان نارساخوان

Abstract

هدف این پژوهش، مقایسۀ اثربخشی روش فرنالد و دیویس بر عملکرد خواندن دانش‌آموزان نارساخوان پسر پایۀ سوم ابتدایی بود. پژوهش از نوع آزمایشی با سه گروه (دو گروه آزمایش و یک گروه گواه) با پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود. جامعۀ آماری شامل دانش‌آموزان نارساخوان مراجعه‌کننده به مرکز مشاورۀ شناخت و الفبای زندگی شهر اصفهان در دی‌ماه 1390 بود که به شیوۀ نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و 45 نفر به‌عنوان نمونۀ نهایی گزینش و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه (15 دانش‌آموز روش فرنالد، 15 دانش‌آموز روش دیویس و 15 دانش‌آموز گروه گواه) جایگزین شدند. سپس آزمون تشخیصی خواندن (بدیعیان، 1375) و آزمون هوش وکسلر کودکان (عابدی، صاقی و ربیعی، 1388) بر روی هر سه گروه اجرا گردید. بر روی 15 دانش‌آموز گروه آزمایش روش فرنالد در 10 جلسۀ انفرادی 30 دقیقه‌ای و روش دیویس نیز بر روی 15 دانش‌آموز دیگر گروه آزمایش در 16 جلسۀ انفرادی 30 دقیقه‌ای مداخله صورت گرفت. بر روی گروه کنترل مداخله‌ای صورت نگرفت. در پایان مداخلات آزمون تشخیصی خواندن بر روی گروههای آزمایشی اجرا گردید و داده‌ها با نرم‌افزار SPSS 15 و آزمون تحلیل کوواریانس و مقایسه زوجی تحلیل شدند. نتایج نشان داد که میانگین نمرات پس آزمون خواندن گروههای آزمایش و کنترل، تفاوت معناداری وجود دارد (001/0> P ). نتایج مقایسه‌های زوجی نیز نشان داد که بین میانگین نمرات پس‌آزمون خواندن دو گروه دیویس و فرنالد نیز تفاوت معناداری وجود دارد (001/0> P ).